آهنگ آیات

احمد عابدینی

در لشكر نجف اشرف بودم. محل استقرار این لشكر دانشگاه اهواز بود. روزی در جمع بزرگ رزمندگان چشمم به مرحوم حاج علی باستانی افتاد او در دوره دبیرستان دبیر انگلیسی ما بود، استادی خوب، متعهد و دوست داشتنی. جلو رفتم و احوالپرسی كردم، از این كه می‌دید یكی از شاگردانش روحانی شده، خوشحال شد و برایم دعا كرد. ناگهان با حالتی خاص رو به من كرد و گفت: این بچه‌ها قرآن را غلط می‌خوانند و من نمی‌توانم تحمّل كنم و ادامه داد: می‌دانی وقتی قرآن را اشتباه تلاوت كنند چه می‌شود؟ گفتم: معنایش عوض می‌شود. گفت: نه، مشكل دیگری است كه اعصاب مرا خُرد می‌كند.

گفتم: شاید چون اشتباه می‌خوانند، می‌خواهی بگویی گناه می‌كنند. گفت: خیر. گفتم: شاید…… هرچه پرسیدم، گفت: نه. در نهایت گفت: قرآن را كه اشتباه تلاوت كنند آهنگش به هم می‌خورد، و همه‌ی اعصاب من به هم می‌ریزد و به هیچ وجه نمی‌توانم تحمّل كنم.

برایم عجیب بود كه چطور یك معلم انگلیسی مجذوب آهنگ قرآن شده است و از این نكته ناراحت است كه چرا رزمندگان با اشتباه خواندن آیات قرآن، آهنگ آن را بهم می‌ریزند. در این موقع بود كه دانستم چه بسا آهنگ قرآن را افرادی درك كنند كه هیچ آشنایی به قواعد زبان عربی ندارند.

و این نشان از معجزه بودن این كتاب بزرگ آسمانی است.