بی‌نیازی همیشگی

احمد عابدی

آوازه‌ی مرحوم آقا شیخ حسن علی نخودكی و كرامت‌ها و كارهای خارق‌العاده‌اش، اشتیاق دو طلبه‌ی جوان را برانگیخت تا از قم راهی مشهد مقدس شوند. آن دو می‌خواستند خدمتش شرفیاب شوند تا از علومش بهره ببرند وقسمتی از آن‌چه را كه می‌داندو عمل می‌كند، فرا بگیرند.دو طلبه‌ی جوان كه هر دو از ذرّیه‌ی زهرای مرضیه(س) بودند، درخواست خود را  نزد مرحوم نخودكی مطرح ساختند.ایشان پرسید:«آیا قول می‌دهید كه اگر كوهی در مقابل شما طلا شود ودر اختیارتان قرار گیرد،حالتان با قبل از آن یكسان باشد»؟

هر دو سر  را  به زیر انداختند و به فكر فرو رفتند؛ پرسش سختی بود. این دو طلبه اگرچه مدارجی از كمال را پیموده بودند، ولی هنوز تا مرحله‌ای كه كوه و طلا برایشان یكسان باشد و به دنیا كاملاً بی رغبت باشند[؛ یعنی به گونه‌ای باشند كه معاویه در وصف حضرت علی(ع) گفته بود: كه اگر دو انبار، یكی از طلا ودیگری از كاه داشته باشد، در نظرش مساوی است و طلا را زودتر انفاق می‌كند؛ زیرا مردم به آن اشتیاق بیشتری دارند]،  فاصله‌ی زیادی داشتند.به هرحال، پس از تفكری طولانی و عمیق،پاسخ منفی خود را ابراز داشتند.

مرحوم نخودكی فرمود:«بنابراین، آن گونه علوم را نمی‌توان به شما آموخت، ولی چون دانش دوست هستید و از قم آمده‌اید، مطلبی به شما می‌آموزم كه اگر به آن عمل كنید، در زندگی روزانه‌ی خود هیچ‌گاه نیازمند  نمی‌شو ید.» آن دو طلبه سراپا گوش بودند و به سخنان او گوش فرا می‌دادند. آقا شیخ فرمود: «پس از نماز صبح و تعقیب آن، این آیه‌را سه مرتبه بخوانید:

و من یَتَّقِ اللّه یَجْعَل لَهُ مَخْرجاً وَ یَرْزُقْهُ مِن حَیْثُ لا یَحْتَسِبْ وَ مَن یَتَوَكَّلْ عَلَی اللّه فَهُوَ حَسْبُهْ،إنّ اللّهَ بالغُ أمرِهِ قَدْ جَعَلَ اللّهُ لِكُلِّ شَیءٍ قَدْراً. 1

و هر كس از خدا پروا كند ،او برایش راه بیرون شدنی قرار می‌دهد و از جایی كه حسابش را نمی‌كند، به او روزی می‌رساند. هر كس به خدا توكل كند، برایش كافی است؛ زیرا خداوند، فرمانش را به انجام می‌رساند؛ همانا خداوند برای هر چیزی، اندازه‌ای مقرر كرده است.

پس از آن، سه مرتبه سوره‌ی‌«قل هو الله احد» را بخوانید. سپس سه مرتبه بر محمد و آل او صلوات بفرستید.

آن دو طلبه كه سید روح‌الله و سید احمد نام داشتند،یكی بنیان گذار جمهوری اسلامی در ایران شد و امام خمینی(ره) لقب یافت و دیگری، آیت الله مرحوم سید احمد شبیری زنجانی، پدر آیت الله سید موسی شبیری زنجانی است كه خود اعتراف كرده بود از آن پس هیچ‌گاه در تأمین هزینه‌های زندگی‌اش در تنگنا نبوده‌است. هزینه‌های زندگی دیگرانی نیز كه به این دستور عمل كرده‌اند، به صورت معمولی تأمین شده است.

پی نوشت :

1. طلاق ، 2و 3.