دستور «اطیعوا الله» ارشاد به حكم عقل است؛ زيرا عقل وقتي به وجود او و خالقيت و رازقيت او علم پيدا كرد لزوم اطاعت از او را درك مي‌كند و به آن امر مي‌كند. پس وقتي قرآن به اطاعت از او امر مي‌كند در واقع به آنچه عقل فهميده است ارشاد مي‌كند.
دستور اطیعوا الرسول نیز ارشاد به حکم قراردادهایی است که مردم با پیامبر(ص) بسته بودند. این دستور در مکه نازل نشده بلکه در مدینه نازل شده است. وقتی پیامبر(ص) به مدینه آمد قراردادهایی با او بستند. حال آیه می‌گوید طبق قرار داد عمل کنید و از رسول در اموري كه با او قرار داد داريد اطاعت كنيد. پس این هم ارشاد به حکم عرف و عقلاست.
اطاعت از اولی الامر نیز همین گونه است. قرار نیست هرکسی حاکم شد به هر گونه‌ای که می‌خواهد حکومت کند، بلكه بايد طبق قراردادهايي كه با او بسته شده است، عمل كند و در آن محدوده، عقلا به لزوم از اطاعت از او حكم مي‌كند. حکومت پیامبر و اولی الامر پیوسته بر اساس قرار دادها بوده است. پس تعبدی در کار نیست بلکه وقتی خود مردم با عقل خودشان با پیامبر(ص) قرار داد بسته‌اند طبیعتا باید به آن وفا کنند.