کاری که قبیح است با تعقل صحیح از آن دوری می‌شود چرا که وقتی تعقل می‌کنیم می‌فهمیم که چه کاری بد است. به عنوان مثال ما در ابتدای انقلاب تعقل نکردیم و به همین خاطر ضررهای زیادی به کشور وارد شد. به عنوان مثال برای حفظ منابع آب تعقل نکردیم و همین موجب شد که الآن با بی‌آبی رو به رو باشیم. الآن هوای سالم نداریم. آب نداریم. میوه‌های ما را کشورها پس می‌دهند و این نشانۀ این است که مسئولان دیگر کشورها به فکر سلامتی مردمشان هستند ولی در جامعۀ ما این چنین نیست. اینکه می‌بینیم در کشور ما سرطان زیاد شده یا اعصاب‌ها خورد است چه بسا از همین مسائل نشأت گرفته است.
من خودم در لبنان که بودم روزی 11 درس به زبان عربی می‌گفتم ولی الآن نمی‌توانم. نمی‌دانم این ضعف به خاطر پیری است یا به خاطر آب و هوای فاسد است و فکر می‌کنم بیشتر به خاطر دلیل دوم باشد.
بد نیست خاطره‌ای بگویم:
اولین باری که به کانادا رفتم در ایران ماه رمضان بود و 7 روز در ایران روزه گرفتم و از تشنگی هلاک می‌شدم ولی وقتی به کانادا رفتم در آنجا روزها 2 الی 3 ساعت بزرگ‌تر بود ولی راحت روزه می‌گرفتم. با خود گفتم شاید هوا خنک است و برای اینکه امتحان کنم بیرون رفتم و در آفتاب قدم زدم و عرق کردم و لباسم بر تنم خيس شد ولي باز نزدیک مغرب ديدم كه حالم خوب است و توان سخنراني داشتم.
پس این هوای بد است که در کشور ما، همه را از کار می‌اندازد ولی کسی به فکر نیست. خلاصه اگر عقل را بکار می‌گرفتیم این گونه نمی‌شد.