نمی دانم آنچه به اهل سنت نسبت داده اید تا چه حدي درست است. معمولا این گونه برای ما نقل شده که اهل سنت مصوبه هستند و اگر فقیهی رأیی داد خدا همان را قبول می کند ولی شیعه مخطئه است یعنی می گویند خدا احکامی در لوح محفوظ دارد که ممکن است مجتهد به آن برسد که در این صورت به او مصیب می گویند و اگر نرسید به او مخطأ می‌گویند و در هر دو صورت ثواب دارد اگرچه در صورتی که مصیب بود دو ثواب دارد.
و اما به نظر بنده شايد لوح محفوظ همان متن قرآن باشد که چند جور می توان فهمید و وقتی شخصی فهم خودش را با راه های دقیق پیگیری کرد مشکلی ندارد و لوح محفوظ خارج از این نیست. عبارت قرآن واقعا دو معنایی است که هر دو جور حجت است و اصلا خدا خواسته كه متنش دو معنايي يا چند معنايي باشد.
در مَثَل اگر سکه ای از خاک در آوردیم که عددی بر رویش نوشته است هر کسی به گونه ای آن عدد را می خواند ولی طبق دیدگاه بنده شاید اصلا عددی بر روی سکه نوشته نشده است و هرکسی طبق قرائنی چیزی می گوید.
به عبارت واضح‌تر سکه‌هایی که باستان شناسان می‌یابند بر تک تک آنها خط و عددی نوشته شده که ممکن است باستان شناس‌ها آن را درست تشخیص دهند یا درست تشخیص ندهند ولی اگر شمش طلا بدست آید اصلاً خط و عددی ندارد که باستان شناس بخواهد در بارۀ آن نظر دهد و احکام الهی ممکن است نظیر شمش یا سکه‌ای بی نقش و نگار باشند.
مثلا از آیۀ وضوء دو جور فهمیده شده است که هر دو می تواند صحیح باشد.
و اما اینکه اهل سنت می گویند باید از مجتهدی تقلید کرد شیعه هم همین را می‌گوید ولی احتیاطا می گوید اعلم باشد که این حرف یک احتیاط است.
در پزشکی نیز همیشه لازم نیست نزد فوق تخصص بریم بلکه نزد متخصص هم می‌رویم و همین که در مسأله ای کار کرده کافی است که از او پیروی شود.