ازدواج دايم و موقت هر دو در قرآن هست و قرآن هم براي همۀ زمانها و همۀ مكانهاست حتي براي دوره‌اي كه مرد سالاري بوده و زنها براي زنده ماندن كاملا نيازمند مردان بوده‌اند و به هر شرطي براي زنده ماندن رضايت مي‌دادند. در آن زمان ارادۀ مرد و خواست او حاكم بوده است. اما در زمان ما كه زن شخصيت خود را باز يافته و امكانات برايش فراهم شده است مي‌تواند هنگام عقد شرط كند كه در صورتي همسر آن مرد مي‌شود كه او بدون اجازه‌اش زن ديگري به نحو دايم يا موقت نگيرد. به عبارت ديگر قوانين دين در اين قسمت سيال است و زن و مرد مي‌توانند بسته به وضع و شرايط خود در اين باره با هم به توافق برسند و قراردادي كه بينشان بسته شد لازم الإجراست.
و اما اینکه پسری بگوید در دین صیغه داریم و من صيغه مي‌كنم باید بداند كه با این کار فردي هوس باز مي‌شود و زندگیش مختل می‌شود و موجب می‌شود که از زن دائمش محروم شود و زندگي خوبي نداشته باشد؛ زيرا امروزه زن قِوام زندگي است.