شما ببينيد در قرآن معمولا ايمان اول آمده است و بعد عمل صالح. همچنين در توصيه‌هاى لقمان به فرزندش، اول بحث اعتقادات مطرح شده و بعد بحث عمل و اخلاق. با اين قرائن مي توان گفت اعتقادات به خصوص در بحث توحيد بسيار مهم‌تر از اخلاق است. البته اخلاق داراى اهميت بسيارى است ولى در مقايسۀ با توحيد در رتبۀ پايين‌ترى است.
شايد دليل اين مطلب اين باشد كه انسان تا خدا را آنگونه كه شايسته و بايسته است نشناسد نمي تواند اوج امور اخلاقي را رعايت كند. انسان بايد ابتدا تكليفش را نسبت به خدا مشخص كند. اگر كسى قبل از اينكه تكليفش را نسبت به خدا مشخص كند بخواهد تكليفش را نسبت به ديگران مشخص كند چنين كسى راه صحيح را نپيموده است. كسى كه دائما دم از اخلاق مى‌زند اگر تكليفش را با خداى خود و جهان هستى طبق وسع خودش مشخص نكرده است شايد اخلاقش به حد لازم نرسد و در اين صورت مقصر است.
باز تاكيد مى‌كنم كه جايگاه اخلاق فوق العاده مهم است ولى به هر حال اعتقادات آن هم بحثى مثل توحيد در جايگاه والاترى قرار دارد.