در جایی مطلبی خواندم که شورای شهر تهران، سایتی باز کرده تا افراد، آرزوهای خود را بگویند تا شورای شهر برای محقق شدن بیشترین آرزو تلاش کند. شخصی آرزو کرده بود که ای کاش جمهوری اسلامی نباشد و آرزوی او 37 میلیون لایک خورده بود. من دقیقا نمی‌دانم این مطلب صحیح است یا نه ولی احتمال صحت همین مطلب کافی است تا مسئولین ما فکری بکنند. ما راه را اشتباه رفته‌ایم. زمانی بیش از 99 درصد عاشق جمهوری اسلامی بودند و الآن می‌دانیم که آمار برگشته است. پس بد عمل کرده‌ایم. ما قول دادیم که عدالت و پیشرفت و کار و اخلاق و معنويت ایجاد می‌کنیم ولی اینها محقق نشد.
مشکل اصلی به نظر من این است که در جمهوري اسلامي از اول تا كنون افراد غیر متخصص مسئول شده‌اند. اقتصاد و مدیریت و سیاست هر یک علم است و آخوندها چنین تخصص‌هایی نداشتند. ما فکر می‌کردیم اگر کفایه و مکاسب می‌دانیم می‌توانیم حکومت کنیم. ما دچار جهل مرکب بوده و هستیم و این موجب عقب‌افتادگی ما بوده و هست. تا این مشکل حل نشود همین است. خبرنگاري اول انقلاب گفته بود : انقلاب ایران انقلاب جهل بر علیه ظلم بوده است و ما آن زمان از اين حرف برمي‌آشفتيم و خود را و مسؤلان را عالم مي‌دانستيم ولي الآن به نظر می‌رسد که این حرف، صحیح است و تا جهل‌های خود را از بین نبریم مشکلات حل نخواهد شد. باید يا متخصص بود يا کارها را به متخصص واگذار کرد. و تشخيص متخصص راهكارهاي خود را دارد و بايد هر كسي مطابق معيارهاي جهاني امتحان شود تا تخصصش معلوم شود.
امیدوارم كارها به دست متخصصان قرار گيرد تا هر چه سریع‌تر به سمت پيشرفت حرکت کنیم و عقب افتادگي‌هاي گذشته را جبران نماییم.