شهاب‌هایی که در سوره صافات از آن سخن به میان آمده است ضرورتا این شهاب‌هایی نیست که ما شبها در آسمان بالای سر خود می‌بینیم. شهاب‌سنگ‌های آسمان مادی را شهاب می‌گویند ولی شهاب منحصر به آنها نیست بلکه شهاب‌های عالَم معنا را نیز داریم. شما از کجا فهمیده‌اید آیات سوره صافات حتما شهاب سنگهای آسمان مادی را می‌گوید؟
بد نیست مثالی بزنم :
اگر کسی بگوید شیر غرش کرد ممکن است کسی که اصلا با زبان و اصطلاحات آن آشنا نباشد بگوید شیر آب که غرش نمی‌کند. چنین کسی نفهمیده است که شیر مشترک لفظی است و مراد از شیر در این عبارت شیر جنگل است.
حال مستشکل نیز شهاب را به معنای شهاب‌های آسمان مادی گرفته است در حالی که شهاب ضرورتا منحصر در شهاب‌های آسمان مادی نیست. شهاب‌های عالم معنا را نباید از نظر دور داشت.
وقتی نور حق به سمت انسان‌های منحرف حرکت می‌کند شهاب‌هایی از وهم و جهل می‌آیند و نور ذهن او را خاموش می‌کنند مثل برخی از اسلام ستیزان که وقتی آیات نورانی قرآن به سمتشان می‌آیند شهاب‌های تعصب و جهالت آن نور را از بین می‌برند. این همه موسسات غربی روی قرآن کار می‌کنند و چیزهایی می‌یابند ولی برخی افراد نکات قرآنی را نمی‌فهمند چون شهاب‌هایی آنها را در برگرفته است. برخی با یک آیه مسلمان می شوند و اشک شوق بر چشمانشان جاری می‌شود. برخی از دانشمندان با خواندن آیات جنین شناسی قرآن متعجب می‌شوند ولی برخی نیز قلبشان کور است و حتی اگر بخواهد چیزی به ذهنش بیاید شهابی به آن چیز می‌خورد و نورانیت را از بین می‌برد.
یادم هست آیه 125 سوره انعام که مربوط به یکی از خصوصیات ظریف آسمان است را برای خلبانان خواندم و چنان تعجب کردند و یکی از آنان از روی شوق گفت آیا این، آیۀ قرآن است؟ پس مراد از شهاب‌سنگ، می‌تواند شهاب‌سنگ شبهات و دنیا دوستی باشد.
حتی می‌توان گفت که شهاب، بار مثبت دارد و اشاره به شهاب‌سنگ‌هایی دارد که به شبهات می‌خورد و آنها را از بین می‌برد.
و اما بر فرض که مراد از شهاب‌سنگ همین شهاب‌سنگ‌های آسمان مادی باشد شما از کجا می‌دانید در آسمان‌ها خبری نیست. علم بشر محدود است. چه بسا در آینده کشف شود اتفاقاتی در آسمان می‌افتد که ما از آن بی‌خبریم. پس باز نمی‌توان اشکال گرفت.