تفسیر قرآن به قرآن اگر به این معنا باشد که چون کلمه‌ای در یک آیه به معنای خاصی آمده است در آیۀ دیگر هم به همان معنا است چنین روشی صحیح نیست چرا که هر آیه ممکن است معنای خاص خود را داشته باشد. وقتی آیه‌ای در فضای خاصی و با قرائن مخصوص به خودش نازل شده نمی‌توان گفت آیۀ دیگر که در فضای دیگری است همان معنا را دارد.
بنابراین اگر تفسیر قرآن به قرآن به این معنا باشد کاملا اشتباه است ولی می‌توان گفت که آیات قرآن می‌توانند یکدیگر را در رسیدن به معنا کمک کنند و این نوع تفسیر اشکال ندارد. مثلا در آیه 17 سوره نساء آمده است: إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلىَ اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بجِهَالَةٍ يعنى توبه مخصوص كسانى است كه از روى جهالت گناه كنند. حال ما مى‌خواهيم بدانيم جهالت يعنى چه و به چه چيزهايى جهالت مى‌گويند. در اينجا در آيات قرآن مى‌گرديم و مثلا به آيه ى 67 سوره بقره بر مى‌خوريم كه مى‌گويد:
وَ إِذْ قَالَ مُوسىَ‏ لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تَذْبحَواْ بَقَرَةً قَالُواْ أَ تَتَّخِذُنَا هُزُوًا قَالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الجْاهِلِينَ‏
ترجمه : و هنگامی که موسی به قوم خود گفت : خدا به شما دستور می‌دهد گاوی ذبح کنید. گفتند آیا ما را مسخره می‌کنی؟ موسی در جواب گفت : به خدا پناه می‌برم از اینکه بخواهم جزو جاهلان باشم.
از اين آيه مى‌فهميم كه مسخره كردن از مصاديق جهالت است یا از آیه 33 سوره یوسف معلوم می‌شود که زناکاری نیز مصداقی از جهالت است.
به هر حال در تفسیر قرآن به قرآن، محتواها همدیگر را یاری می‌کنند نه الفاظ.