کسی که با چانه سجده کند چانه‌اش در روی زمین قرار می‌گیرد و دیگر نمی‌تواند صحبت کند. می‌توان گفت سجده کردن با چانه کنایه از این است که افراد خوب، چنان تسلیم حق هستند که دیگر در برابر حق هیچ صحبتی برای گفتن ندارند و در برابر حق کاملا تسلیم می‌شوند. دقت کنید که اگر چانه نتواند حرکت کند دیگر نمی‌توانیم صحبت کنیم. حال اینکه در آن آیات از سجده بر روی چانه صحبت شده است معلوم نیست که مرادش همان سجدۀ ظاهری باشد بلکه مراد بسته شدن دهان در برابر حق است.
به این نکته نیز توجه شود که آیات آخر سوره اسراء مربوط به اهل عبادت نیست بلکه مربوط به اهل علم است و از طرف دیگر طبیعتا انسان در حین حرف زدن چانه‌اش حرکت می‌کند. حال سجده کردن اهل علم با چانه می‌تواند به این معنا نیز باشد که آنها در برابر حق، چانه‌شان سجده‌کنان است یعنی به حق تکلم می‌کند یا در برابر حقی که بر آنها عرضه شده چانه‌شان بی‌حرکت می‌شود.
بد نیست به این نکته نیز اشاره کنم که یادم هست در یکی از کارتون‌ها تلویزیونی نشان می‌داد که یکی از شخصیت‌های کارتون وقتی از چیزی، خیلی تعجب می‌کرد و در واقع تسلیم آن می‌شد دهانش باز می‌ماند و نشان می‌داد که چانه‌اش بر روی زمین می‌افتاد. حال می‌توان گفت قرار گرفتن چانه بر روی زمین ممکن است علامت تعجب و تسلیم کامل باشد.
البته برخی گفته‌اند این آیات مربوط به امت‌های پیشین می‌باشد و در احکام امت‌های پیشین سجده کردن با چانه وجود داشته است. الله اعلم.