برخی خود را به تكلف انداخته‌اند كه بگويند قرائتها اجتهادي است و خواسته‌اند بگویند شاید قرائت آيه گونه‌اي ديگر بوده و منظور، اصلا زدن زن نبوده است بلکه مثلا شاید «و اضربوهن فی الارض» بوده که اشاره به سفر بردن زنان دارد.
برخی دیگر گفته‌اند این زدن مربوط به جايي است كه حريم واقعا خصوصي است و قاضي و دادگاه نمي‌توانند مطلع شوند. يعني ممکن است خانمي نزد دادگاه به دروغ بگوید تمکین خاص می‌کنم ولی واقعا در رختخواب تمکین خاص نمی‌کند و چون قانون و قاضي نمي‌تواند اين مورد را مطلع شود مرد در حد كمي كه زن تمكين خاص كند مجاز است كه او را بزند.
نظر ديگر این است که به خاطر حقوق فراوانی که دین به زن داده است ممکن است مردها زیر بار ازدواج نروند. حال دین برای اینکه مرد را به ازدواج ترغیب کند می‌گوید تو حتی می‌توانی زن را بزنی.
پس این تنها یک اعطای اختیار است که مرد ازدواج کند نه اینکه واقعا بتواند زن را بزند. مثل اینکه در دفتر یک مرجع می‌خواهند شخصی را رئیس دفتر کنند و او قبول نمی‌کند و می‌گوید فرزندت در امور دخالت می‌کند و به همين دليل من مسؤليت قبول نمي‌كنم. در اين صورت به او گفته مي‌شود تو حتی می‌توانی فرزند مرا از دفتر بیرون کنی. روشن است كه او بدون دليلهاي قانع كننده چنين حقي را ندارد و پس از ارائۀ دليل هم مرجع معمولا به او مي‌گويد با هم كنار بياييد نه اينكه اجازه به اخراج فرزندش بدهد.
در اینجا نیز تنها اعطای حق است. تا مرد ازدواج كند و مسؤليت سنگين خانواده را قبول بكند. ولي پس از قبول همۀ سفارشها به برخورد خوب و عفو و گذشت است.