خواندن نمازهای روزانه مربوط به حرکت زمین به دور خورشید است و هر مکانی طلوع و غروب خودش را دارد. گرفتن روزه در هر روز هم این گونه است. اما شروع و پایان ماههای قمری و از جمله ماه رمضان، مربوط به حرکت ماه به دور زمین است لذا شروع هر ماه با دیدن هلال است و پایان یافتن آن با دیدن هلال ماه بعدی است و چون ماه قمری تقویم همگانی است سرزمین در آن نقشی ندارد و هر جایی که هلال ماه دیده شد برای تمام سرزمینهای دیگری که با آن سرزمین در قطعه ای از شب شریک هستند، شروع ماه جدید است.
بنابراین اگر در کشوری شرقی، شروع شب از ساعت هشت است و ساعت شش صبح شب تمام می شود. اگر در کشورهای غرب آن کشور که حتی حدود 30/9 با آن اختلاف طلوع و غروب دارند، ماه دیده شود برای آن کشور شرقی نیز ، روز اولِ ماه جدید است. ولی اگر در آن کشور شرقی صبح شد و هنوز در جایی ماه دیده نشده، روز جدید از ماه محسوب نمی شود.