با توجه به اينكه امروزه حكومت سعودي و علماي وهابي و غير وهابي مي‌دانند كه ايرانيان خصوصا مناطق مركزي كشور شيعه هستند و به هر دليل و از جمله براي حفظ موقعيت خويش در حج هيچ برخورد منفي نمي‌كنند. بنابراين شيعيان مي‌توانند اعمال خود را بدون ترس مطابق مرام شيعه انجام دهند. حتي اين‌جانب در ملاقاتي كه اوايل فروردين 1392 با شيخ علي حذيفي امام جماعت مسجدالنبي داشتم با صراحت به او گفتم كه ما ايراني و شيعه هستيم و طبق روايات رئيس مذهبمان امام صادق(ع) موظفيم بر زمين و آنچه از زمين مي‌رويد سجده كنيم و شما نيز طبق آنچه در مغني ابن قدامه آمده كه امام بايد بعد از حمد سكوت كند تا كساني كه امام را قبول ندارند حمد خود را بخوانند تا نمازشان صحيح باشد و در جماعت شركت كنند بايد امكان سجده در روضه منوره را براي ما فراهم كنيد و قالي‌ها را به گونه‌اي پهن كنيد كه وسطش سنگ باشد. و ايشان حرف مرا نفي نكرد بلكه گفت سخت است و امكانش نيست.

خلاصه به نظر مي‌رسدكه تقيه نه خوفي است و نه مداراتي. چون همه چيز روشن است و احتمالاً ائمه ما چون مي‌خواسته‌اند دشمنان اسلام همه ما مسلمانان را متحد ببينند و ما را يك شكل و يك عمل ببينند و به فكر نفوذ در بين صفوفمان نباشند به ما دستور داده‌اند همانند آنان نماز بخوانيم لذا براي اينكه مردم ما اين امر را رعايت كنند و دچار تناقض نشوند و راه نفاق فرا نگيرند و دو نماز نخوانند كه يكي ظاهري و باطل و ديگري واقعي و صحيح باشد بر طبق روايات فراواني كه داريم نماز با آنان خوانده شود كه نه فراداست نه جماعت. بلكه با آنهاست كه شرطش تنها خواندن حمد است و با آنان ركوع و سجود و ساير حركات و سكنات انجام شود. آنگاه فاصله افتادن بين صفوف ضربه‌اي نمي‌زند. مقدم بودن بر امام براي آنان كه در مطاف نماز مي‌خوانند و امام در نيم‌طبقه است ضرري نمي‌زند…  به هر حال به نظر مي‌رسد بايد فتواها براي نماز با آنان به‌گونه‌اي باشد كه از نظر خارجي اتحاد ما را نشان دهد و از نظر فقهي نيز صحيح باشد تا اعاده نخواهد. اصلا  شايد بتوان امامان جماعت آنجا را مجاب كرد كه خواندن نماز مغرب را چند دقيقه‌اي به عقب بيندازند.