بسم الله الرحمن الرحيم

راه ورود به بهشت

الملك يومئذ لله يحكم بينهم فالذين آمنوا و عملوا الصالحات في جنّات النعيم[1]

« در آن روز پادشاهي از آنِ خداست ميان آنان داوري مي كند ( در نتيجه ) كساني كه ايمان آورده اند و كارهاي شايسته انجام داده اند در باغ هاي پر ناز و نعمت خواهند بود .»

 هر كس اندك توجهي به جهان آفرينش داشته باشد متوجه مي گردد كه اين جهان با اين نظم عالي ، همان گونه كه بي آفريدگار نيست ، بي هدف نيز نمي باشد و چون انسان با تزاحمات زيادي روبرو است و در درون اين جهان به اهدافش نمي رسد حتماً جهان ديگري براي متكامل شدن انسان و به هدف رسيدنش وجود دارد كه جهان آخرت نام دارد و بهترين جاي تكامل يافتن ، جايي است كه هيچ مزاحمتي نباشد و همۀ امكانات فراهم باشد و هيچ گونه نقصي در آن تصور نشود كه آيات قرآن از آن به جنّة يا جنّات به معناي بهشت تعبير كرده است.

بنابراين هر انساني خواهان رفتن به آن بهشت ها و برخورداري از نعمت هاي فراوان آن است و بالطبع دنبال راه ورود به بهشت مي باشد. با يك مراجعه اجمالي به آيات قرآن كه در آنها وعدۀ بهشت يا بشارت به آن ، يا بيان امور رساننده به بهشت مطرح است معلوم مي گردد كه بيش از هشتاد مورد مي باشد كه در بيش از سي مورد ايمان و كارهاي شايسته را ، راه ورود به بهشت مي داند و در حدود بيست مورد تقوا را ، و در بقيۀ موارد باز مضمون كارهاي نيكويي كه انسان را به بهشت مي رساند نظير هجرت به جهاد ، امانت داري ، نماز ، روزه ،زكات و … را ذكر مي كند .

بنابراين تنها راه برخورداري از بهشت و نعمت هاي آن ، ايمان و عمل صالح مي باشد ، نه آنچه برخي مداحان بي سواد و افراد خرافي مطرح مي سازند كه يك قطرة اشك براي امام حسين ( عليه السلام ) يا يك نوحه براي ايشان انسان را به بهشت مي رساند .

بله ، ايمان  به راه و روش امام حسين ( عليه السلام ) و مرثيه هاي با مضمون صحيح و نمايانندۀ هدف او مي تواند يكي از كارهاي شايسته به حساب آيد كه اگر با گناهان از بين نرود و با كارهاي شايسته ديگر تقويت شود مي تواند انسان را به بهشت برساند .

شبهه اي كه برخي نادانان يا غرض ورزان القاء مي كنند اين است كه همان گونه كه در دنيا در كنار هر راه قانوني ، يك راه واسطه آشنا يا پارتي وجود دارد در آخرت نيز همين گونه است. بنابراين اگر امام حسين ( عليه السلام ) شفيع شود نيازي به ايمان و كارهاي شايسته نيست در حالي كه اولاً : آية قرآن مي فرمايد : الملك يومئذ لله: در آن روز  فرمانروايي، حكم يا پادشاهي، تنها از آنِ خداوند است ».

بنابراين تنها قانونهايي كه خداوند متعال قرار داده ، مورد عمل قرار مي گيرد و يكي از آن قانونها اين است كه: فالذين آمنوا و عملوا الصالحات في جنّات النعيم: « آنان كه ايمان آوردند و كارهاي شايسته انجام داده اند در باغ هاي پر ناز و نعمت خواهند بود .» در نتيجه پارتي بازي در آن روز محكوم است.

ثانياً : نظام قيامت و نظام احسن خداوند مانند نظام قانون گذاري و اجرايي برخي ملل و اقوام عقب افتاده نيست كه قانونهاي سختي وضع كنند و در كنارش راه پارتي براي آشنايان و نور چشمي ها باز كنند بلكه نظامي قانونمند ، عادلانه و خوب است كه همه از آن استفاده مي كنند.

ثالثاً : امام حسين ( عليه السلام ) كه خودش قيام كنندة عليه ظلم و جور است و در همين راه به شهادت رسيده براي كسي پارتي بازي نمي كند تا ظلم و جور در حق ديگران باشد .

نكته اي كه بايد كاملاً به آن توجه داشت اين است كه شفاعت كردن به معناي پارتي بازي و راه ميان بُر نيست ، شفاعت از شفيع به معناي جُفت مي باشد و وقتي امام حسين ( عليه السلام ) شفيع انسان مي شود يعني با انسان در محكمۀ الهي حضور مي يابد آنگاه هر مقدار كه اعمال و عقايد ما با اعمال و عقايد او مطابق بود در همان مقدار او شفيع ما مي باشد . يعني اعمال ما و اعمال او جفت و هماهنگ مي باشد و اين مقدار مورد قبول واقع مي گردد .

[1] – سورة حج آيه 56 .