تلاش برای یادگیری قرآن

احمد عابدینی

در سال 1365 و در اوج درگیری حركت اَمَل و فلسطینیان در لبنان، با چند تن از دوستان به مدرسه علمیه رسول اكرم‌(ص) در حومه جنوبی بیروت رفته بودیم.

در هوای گرم هر بعد از ظهر با خاموش شدن صدای توپ و خمپاره به استراحت می‌پرداختیم. در همین ساعت درب مدرسه باز می‌شد و سه نوجوان داخل می‌شدند و در درس استاد حاضر می‌شدند و صدای آنان مرا آزار می‌داد. روزی تصمیم گرفتم، از آنان بخواهم كه وقت كلاسشان را تغییر دهند، به جلسه‌ی درس آنان رفتم. موضوع درس آن روز، ویژگی‌های قرآن و تطابق معنا با لفظ بود. استاد آیه‌ی شریفه‌ی: «كل فی فلك یسبحون» (سوره‌ی یس، آیه‌ی 40) را تلاوت می‌كرد و به شاگردان می‌گفت: قسمت اول آیه را از هر طرف كه بخوانید «كل فی فلك» می‌شود -گذشته از اشكالی كه در حرف مشدّد وجود دارد- و معنا در لفظ شناور است، مثل شناوری افلاك در آسمان. دیدم نكته جالبی است و برایم تازگی داشت و از اینكه می‌دیدم استادی برای سه نفر آن هم در این هوای گرم مشغول بیان نكاتی به این زیبایی است شگفت زده شدم و از بیان تقاضا و خواسته‌ام منصرف گشتم، كه ناگهان استاد به طرفم آمد و گفت: شاید شما از سر و صدای ما ناراحت باشید، اما بدانید كه پدر و مادر این بچه‌ها مسلمان نیستند و با نماز خواندن و مسلمان شدن و آموزش مسایل دینی این‌ها مخالفت می‌كنند و اگر از كار این‌ها اطلاع پیدا كنند، سخت تنبیه خواهند شد، لذا بعد از ظهرها كه والدینشان به خواب می‌روند، مخفیانه از منزل خارج می‌شوند، به مدرسه می‌آیند و نماز می‌خوانند و مقداری آموزش دینی می‌بینند.

حالت عجیبی به من دست داد و از پی‌گیری آنان برای یاد و یاد گرفتن، مات و حیران شده بودم.