سبد خرید شما خالی است.
برای شید فایل صوتی جلسه بیست و یکم شرح دعای ابوحمزه وارد لینک زیر شوید:
↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓
(ممکن است برای باز شدن این لینک قدری منتظر بمانید. سعی کنید فیلترشکن خود را خاموش کنید)
متن پیاده شدۀ این جلسه
جلسه بیست و یکم شرح دعای ابوحمزه
أَيْنَ سَِتْرُكَ الْجَمِيلُ ؟ أَيْنَ عَفْوُكَ الْجَلِيلُ ؟ أَيْنَ فَرَجُكَ الْقَرِيبُ ؟ أَيْنَ غِياثُكَ السَّرِيعُ ؟ أَيْنَ رَحْمَتُكَ الْواسِعَةُ ؟ أَيْنَ عَطاياكَ الْفاضِلَةُ؟ أَيْنَ مَواهِبُكَ الْهَنِيئَةُ ؟ أَيْنَ صَنائِعُكَ السَّنِيَّةُ ؟ أَيْنَ فَضْلُكَ الْعَظِيمُ ؟ أَيْنَ مَنُّكَ الْجَسِيمُ؟ أَيْنَ إِحْسانُكَ الْقَدِيمُ ؟ أَيْنَ كَرَمُكَ يَا كَرِيمُ ؟ بِهِ وَبِمُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ فَاسْتَنْقِذْنِى، وَبِرَحْمَتِكَ فَخَلِّصْنِى؛
ترجمه: «کجاست، گذشت بزرگت کجاست، گشایش نزدیکت کجاست، فریادرسی سریعت کجاست، رحمت گسترده‌ات کجاست، عطاهای برترت کجاست، موهبت‌های گوارایت کجاست، جایزه‌های شایانت کجاست، احسان بزرگت کجاست، عطای عظیمت کجاست، احسان دیرینه‌ات کجاست، کرمت کجاست، ای کریم، به‌حق کرمت و «به محمّد و خاندان محمّد» مرا رهایی بخش و به رحمتت مرا خلاص کن؛»
گاهی اوقات با گفتن «أَيْنَ» اعتراض می‌کنیم و وقتی می‌پرسیم فلان چیز «کجاست» نوعی اعتراض است مثل اینکه در زمانی به حاکمان می‌گفتند «نان ارزانت کجاست؟» یعنی اینکه وعدۀ نان ارزان می‌دادی کو؟
ولی در اینجا با توجه به جملات قبلی که از کرم و مهربانی خدا صحبت شد «أَيْنَ» گفتن اعتراض نیست بلکه مراد این است که من کجا باید دنبال این چیزها بگردم و چکار باید بکنم تا شامل این موارد بشوم. پس این جملات می‌گوید من کجا و از چه راهی باید به ستاریت و عفو و فریادرسی تو برسم؟
در عبارت أَيْنَ مَنُّكَ الْجَسِيمُ، منّ به معنای نعمت بسیار بزرگ است و وقتی صفت جسیم برای آن آمده اوج عظمت آن را می‌رساند.
توجه شود که به نظر می‌رسد در عبارت «بِهِ وَبِمُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ فَاسْتَنْقِذْنِى» اشتباهی شده است چرا که در تمام دعا بحث از خدا و صفات ذاتی او بود و بعید است یکدفعه از محمد و آل محمد بحث شده باشد چون آهنگ کلام نیز در این صورت به هم می‌خورد. الله اعلم.
يَا مُحْسِنُ يَا مُجْمِلُ يَا مُنْعِمُ يَا مُفْضِلُ
ترجمه: «ای نیکوکار، ای زیباکار، ای نعمت‌ده، ای فزونی‌بخش»
مجمل یعنی کسی که کارهایش را زیبا انجام می‌دهد و واقعا کارهای خدا همگی زیباست.
لَسْتُ أَتَّكِلُ فِى النَّجاةِ مِنْ عِقابِكَ عَلَىٰ أَعْمالِنا بَلْ بِفَضْلِكَ عَلَيْنا لِأَ نَّكَ أَهْلُ التَّقْوىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ
ترجمه: «من آن نیستم که در رهایی از کیفرت بر اعمالمان تکیه کنم، بلکه به احسانت بر ما اعتماد دارم، چراکه تو اهل تقوا و مغفرتی»
پس ما نباید فکر کنیم که به خاطر نمازها و روزه‌هایمان از جهنم نجات پیدا می‌کنیم بلکه باید به فضل و کرم خدا امید داشته باشیم.
تُبْدِئُ بِالْإِحْسانِ نِعَماً، وَتَعْفُو عَنِ الذَّنْبِ كَرَماً
ترجمه: «از باب نعمت‌دهی ابتدای به احسان می‌کنی و از جهت کرم از گناه در می‌گذری،»
خداوند بدون اینکه ما کاری کرده باشیم احسان را برای ما شروع کرده است. پس او آغازگر لطف به ما بوده است.