سبد خرید شما خالی است.
برای شنیدن فایل صوتی جلسه بیست و هفتم شرح دعای ابوحمزه وارد لینک زیر شوید:
↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓
(ممکن است برای باز شدن این لینک قدری منتظر بمانید. سعی کنید فیلترشکن خود را خاموش کنید)
متن پیاده شدۀ این جلسه
جلسه بیست و هفتم شرح دعای ابوحمزه
يَا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ، يَا باسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ
ترجمه: «ای گسترده آمرزش، ای گشاده‌دست به رحمت»
واسع المغفرة بودن خدا به این معناست که خدا مغفرتش وسیع است و همۀ را شامل می‌شود و در نتیجه این جمله به همه امید می‌دهد.
و اما تعبیر يَا باسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ به این معناست که خدا با دو دستش و با احترام به ما نعمت می‌دهد انگار که رحمتش را به ما تقدیم می‌کند و مواظب است که خوار نشویم. برای غیر خدا این احتمال هست که اگر کمکی به ما کنند خواری را نیز نصیب ما کنند اما خدا اینگونه نیست.
پس خدا دستش باز است تا هر کسی هر گرفتاری دارد سراغ خدا بیاید. بنابراین کسی نباید ناامید شود. کسی نگوید صدام نمی‌تواند توبه کند.
بله از آن طرف هم کسی نگوید وقتی خدا این قدر مهربان است پس هرچه خواستیم گناه کنیم. خیر این نیز اشتباه است. این جملات دعای ابوحمزه برای این است که عاشق خدا شویم نه اینکه پُر رو شویم.
فَوَعِزَّتِكَ يَا سَيِّدِى لَوْ نَهَرْتَنِى مَا بَرِحْتُ مِنْ بابِكَ وَلَا كَفَفْتُ عَنْ تَمَلُّقِكَ لِما انْتَهىٰ إِلَىَّ مِنَ الْمَعْرِفَةِ بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ؛
ترجمه: «ای آقای من به عزّتت سوگند، اگر مرا برانی از درگاهت دور نخواهم شد و از چاپلوسی و تملق نسبت به تو دست نخواهم کشید، به خاطر شناختی که به جود و کرمت پیدا کرده‌ام»
طبق این تعبیر اینگونه نیست که اگر از در خانۀ خدا رانده شدیم باید به در خانۀ شیطان برویم. ما کسی را غیر از خدا نداریم. پس جایی نمی‌توانیم برویم. به همین خاطر است که باید چاپلوسی خدا را بکنیم. وقتی خدا جود و رحمت و کرم دارد پس بهترین جایی که می‌توانیم برویم همین درب خانۀ خداست.
پس مواظب باشیم راه را عوضی نرویم و به شیطان پناه نبریم. ما باید عاشق خدا باشیم و به دامان خدا پناه ببریم. به قول حافظ:
میانِ عاشق و معشوق فَرق بسیار است چو یار ناز نماید، شما نیاز کنید
نَخست موعظهٔ پیرِ صحبت این حرف است که از مُصاحبِ ناجِنس اِحتِراز کنید
هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق بر او نَمُرده به فتوایِ من نماز کنید
(غزل شماره 244 دیوان حافظ)
طبق این شعر حافظ کسی که با وجود این خدای مهربان باز عاشق خدا نشده با اینکه زنده است ولی از لحاظ روحی مرده است.
به این نکته نیز توجه شود که خدا رحمتش بر غضبش سبقت دارد و اگر در مواردی از ما ناراحت می‌شود آن نیز از باب مهربانی است. اگر خدا در مواردی نهیبی می‌زند برای این است که راه را کج نرویم. اگر گرفتاری برای ما پیش می‌آید ممکن است خود ما مقصر باشیم و اگر هم مقصر نباشیم باید بدانیم که مصلحت ما به این بوده که این مشکل برای ما رخ داده است. به قول حافظ:
گر تو زخم زَنی، بِهْ که دیگری مَرهم و گر تو زَهر دهی، بِهْ که دیگری تریاک
(غزل شماره 300 دیوان حافظ)
باید این گونه باشیم که اگر در مسیر حق ضربه‌ای به ما خورد بدانیم که حتما مصلحت ما بوده و از دوست هر چه می‌رسد نیکو است. به قول مولوی:
عاشقم بر قهر و بر لطفش به جد بو العجب من عاشق این هر دو ضدّ
(مثنوی معنوی – دفتر اول- بخش 84)
اگر چنین نگرشی داشته باشیم سختی‌ها نیز بر ما آسان خواهد شد. امروزه برخی از مشکلاتی که پیش می‌آید مشکلات عصبی است که از طریق حوادث بد رخ می‌دهد ولی اگر این حوادث را خوب بدانیم عصبی نخواهیم شد چون می‌دانیم هر آنچه از دوست رسد نیکوست. وقتی ما وظیفۀ خود را به خوبی انجام داده باشیم و باز حادثه‌ای رخ دهد نباید ناراحت شویم مثل امام حسین(ع) که در عاشورا اصلا مشکل عصبی نداشت بلکه خوشحال هم بود.