سبد خرید شما خالی است.
برای شنیدن فایل صوتی جلسه هفتاد و پنجم شرح دعای ابوحمزه وارد لینک زیر شوید:
↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓
(ممکن است به خاطر ضعیف بودن اینترنت برای ورود به این لینک قدری منتظر بمانید. سعی کنید فیلترشکن خود را خاموش کنید)
متن پیاده شدۀ این جلسه
جلسه هفتاد و پنجم شرح دعای ابوحمزه
اللّٰهُمَّ أَلْحِقْنِى بِصالِحِ مَنْ مَضىٰ، وَاجْعَلْنِى مِنْ صالِحِ مَنْ بَقِىَ وَخُذْ بِى سَبِيلَ الصَّالِحِينَ،
ترجمه: «خدایا مرا به شایستگان از بندگان گذشته‌ات ملحق ساز و از شایستگان از آنان که در آینده‌اند قرار ده و مرا بر راه شایستگان نگاهدار»
بحث در جلسات گذشته پیرامون آیاتی بود که در مورد صالحان صحبت می‌کرد. در ادامه به دیگر آیات اشاره می‌کنم:
رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ وَ عَلَّمْتَنِي مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحٰادِيثِ فٰاطِرَ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ أَنْتَ وَلِيِّي فِي الدُّنْيٰا وَ الْآخِرَةِ تَوَفَّنِي مُسْلِماً وَ أَلْحِقْنِي بِالصّٰالِحِينَ ﴿يوسف، 101﴾
پروردگارا! تو بخشی از فرمانروایی را به من عطا کردی و برخی از تعبیر خواب ها را به من آموختی. ای پدید آورنده آسمان ها و زمین! تو در دنیا و آخرت سرپرست و یار منی در حالی که تسلیم [فرمان های تو] باشم جانم را بگیر، و به شایستگان مُلحقم کن.
حضرت یوسف(ع) سختی‌های فراوانی کشید و از همان ابتدای کودکی تا وقتی به عزیزی مصر رسید با مشکلات فراوانی رو به رو بود. همین که حضرت یوسف توانست 14 سال در مصر به نوعی برنامه‌ریزی کند که کسی از گرسنگی نمیرد فوق العاده کار شاقی بود. جالب است که ما در جمهوری اسلامی نتوانسته‌ایم در طول 40 سال قیمت‌ها را کنترل کنیم. اینجاست که به عظمت کار حضرت یوسف پی می‌بریم. حال همین یوسف وقتی می‌خواهد دعا کند خدا را به حق خودش و سختی‌هایی که کشیده قسم نمی‌دهد بلکه همه چیز را از خدا می‌داند.
من نمی‌دانم چه اتفاقی افتاده که در بین ما بر عکس شده و در دعاها بر خدا منت می‌گذاریم و می‌گوییم خدایا چون ما فلان کار را کرده‌ایم حاجت ما را بده.
واقعا عجیب است که مطالب وارونه به ما نشان داده شده است. همچنین ما معمولا در دعاها مادیات می‌خواهیم ولی حضرت یوسف رسیدن به مقام اسلام و صالحین را می‌خواهد.
پس از این جملات آداب دعا را یاد می‌گیریم. آداب دعا این است که نعمت‌های خدا را یاد آوری کنیم و بگوییم خدایا تو این چیزها را به ما داده‌ای. یوسف با وجود کارهای خوبش اصلا به خودش نبالید.
نکتۀ دیگر اینکه برادران یوسف واقعا به او ظلم کردند ولی او وقتی به پدر رسید اصلا اشاره‌ای به بدی‌های آنها نمی‌کند. در آیه 100 سوره یوسف آمده است:
وَ رَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَ خَرُّوا لَهُ سُجَّداً وَ قٰالَ يٰا أَبَتِ هٰذٰا تَأْوِيلُ رُءْيٰايَ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَعَلَهٰا رَبِّي حَقًّا وَ قَدْ أَحْسَنَ بِي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنَ السِّجْنِ وَ جٰاءَ بِكُمْ مِنَ الْبَدْوِ مِنْ بَعْدِ أَنْ نَزَغَ الشَّيْطٰانُ بَيْنِي وَ بَيْنَ إِخْوَتِي إِنَّ رَبِّي لَطِيفٌ لِمٰا يَشٰاءُ إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ ﴿يوسف، 100﴾
و پدر و مادرش را بر تخت بالا برد و همه برای او به سجده افتادند و گفت: ای پدر! این تعبیر خواب پیشین من است که پروردگارم آن را تحقق داد، و یقیناً به من احسان کرد که از زندان رهاییم بخشید، و شما را پس از آنکه شیطان میان من و برادرانم فتنه انداخت، از آن بیابان نزد من آورد، پروردگارم برای هر چه بخواهد با لطف برخورد می‌کند؛ زیرا او دانا و حکیم است.
در این آیه تنها به این اشاره شده است که شیطان بین من وبرادرانم اختلاف و جدایی انداخت و اصلا نمی‌گوید برادران چکار کردند.
ولی ما در این مورد نیز بر عکس هستیم و اگر کسی به ما بدی کرد دائما به او یادآوری می‌کنیم و از آن طرف اگر خدا به ما خوبی کرد فراموش می‌کنیم و بیشتر به خوبی‌های خودمان اشاره می‌کنیم.
إِنَّ إِبْرٰاهِيمَ كٰانَ أُمَّةً قٰانِتاً لِلّٰهِ حَنِيفاً وَ لَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿النحل، 120﴾
بدون تردید، ابراهیم [به تنهایی] یک امت بود، برای خدا از روی فروتنی فرمانبردار و [یکتاپرستی] حق گرا بود واز مشرکان نبود.
شٰاكِراً لِأَنْعُمِهِ اجْتَبٰاهُ وَ هَدٰاهُ إِلىٰ صِرٰاطٍ مُسْتَقِيمٍ ﴿النحل، 121﴾
سپاس‌گزار نعمت‌های او بود، خدا او را برگزید و به راهی راست راهنمایی‌اش کرد.
وَ آتَيْنٰاهُ فِي الدُّنْيٰا حَسَنَةً وَ إِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصّٰالِحِينَ ﴿النحل، 122﴾
و به او در دنیا [زندگی نیکویی] دادیم، و بی تردید در آخرت از شایستگان است.
از این آیات می‌فهمیم رسیدن به مقام صالحین به راحتی نیست بلکه زحمت دارد. ابراهیم با زحمات بسیاری که کشید به مقام صالحین رسید.
رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمٰا فِي نُفُوسِكُمْ إِنْ تَكُونُوا صٰالِحِينَ فَإِنَّهُ كٰانَ لِلْأَوّٰابِينَ غَفُوراً ﴿الإسراء، 25﴾
پروردگارتان به نیّت‌ها و حالاتی که [نسبت به پدر و مادرتان] در دل‌های شماست [از خود شما] آگاه‌تر است، اگر مردم شایسته‌ای باشید او نسبت به بازگشت‌کنندگان بسیار آمرزنده است.
در این آیه نیز از صالحان صحبت شده که صالح بودنشان می‌تواند عاملی برای بازگشتشان به خدا باشد.