برای شنیدن فایل صوتی جلسه ششم شرح دعای افتتاح وارد لینک زیر شوید:

↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓

لینک جلسه ششم شرح دعای افتتاح

(ممکن است به خاطر ضعیف بودن اینترنت برای ورود به این لینک قدری منتظر بمانید. سعی کنید فیلترشکن خود را خاموش کنید)

متن پیاده شدۀ این جلسه

جلسه ششم شرح دعای افتتاح

الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلَا وَلَداً ﴿وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِى الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَ لِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيراً﴾

ترجمه: «خدا را سپاس که همسر و فرزندی نگرفته و در فرمانروایی شریکی برایش نیست و سرپرستی از روی ناتوانی نداشته است و او را بزرگ شمار، بسیار بزرگ؛»

خداوند در هیچ چیزی شریک ندارد، پس وقتی در عبارت وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِى الْمُلْكِ گفته شده که خداوند در مُلک شریک ندارد به طریق اولی در چیز دیگری شریک ندارد نه در خالقیت و نه در ذات و صفات و ربوبیت و عبودیت و افعال.

بله، برخی در ذات برای خدا شریک قائلند و مثلا می‌گویند دو خدا داریم ولی ما می‌گوییم این حرف اصلا عاقلانه نیست چون خدا در همه جا هست. حال اگر خدای دیگری وجود داشته باشد کجاست؟ وقتی خدای اول همه جا هست جایی برای خدای دیگر نمی‌ماند. همچنین نمی‌شود خدا در صفات شریک داشته باشد چون آن نیز عاقلانه نیست.

و اما تعبیر وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَ لِيٌّ مِنَ الذُّلِّ به این معناست که ولیّ خدا از روی ذلت و خواری نیست. خداوند ولیّ دارد و مثلا حضرت علی(ع) ولیّ الله است ولی این حرف به معنای آن نیست که خدا کم آورده و قدرتش کم است. پس خدا ولد ندارد اما ولیّ دارد و ولیّ خدا به معنای کمک دادن به خدا نیست بلکه به معنای تأثیر پذیرفتن از خداست.

در انتهای جملۀ مورد بحث نیز آمده است: وَكَبِّرْهُ تَكْبِيراً یعنی باید خدا را بزرگ شمارید. باید خدا را به گونه‌ای بزرگ شماریم که بفهمیم به هیچ کسی نیاز ندارد. پس نباید فکر کرد خدا به ما و عباداتمان نیازمند است. جالب است که نماز با الله اکبر شروع می‌شود یعنی خدا بزرگ‌تر از آن است که به وصف بیاید.

 الْحَمْدُ لِلّٰهِ بِجَمِيعِ مَحامِدِهِ كُلِّها، عَلَىٰ جَمِيعِ نِعَمِهِ كُلِّها.

ترجمه: «خدا را سپاس با همه ستودنی‌هایش، بر تمام نعمت‌هایش،»

یادم هست مرحوم آیت الله خمینی سوره حمد را شرح می‌داد و می‌گفت اگر ما چیز دیگری غیر از خدا را حمد می‌کنیم در واقع خدا را حمد کرده‌ایم. در این عبارت نیز آمده است که همۀ حمدها مخصوص خداست. پس هر حمدی بازگشتش به حمد خداست.

و اما اینکه از همۀ نعمت‌ها در این عبارت صحبت شده باید توجه داشت که ما نمی‌توانیم همۀ نعمت‌های خدا را تصور کنیم. حتی ما نعمت‌هایی که در بدن خود داریم را نیز نمی‌توانیم تصور کنیم چرا که چیزهای ریزی در بدن ما هست که اصلا از آن خبر نداریم در حالی که اگر نبود با مشکل رو به رو می‌شدیم.

اگر ما به تک تک نعمت‌های خدا توجه کنیم عاشق خدا می‌شویم چرا که می‌فهمیم خداوند چقدر دقیق نعمت‌ها را در بدن ما جا سازی کرده است. مثلا اگر ما بزاق دهان نداشتیم با مشکلات زیادی رو به رو می‌شدیم. همچنین اعصاب زیای در سراسر بدن وجود دارد که اگر نبود نمی‌توانستیم زندگی کنیم. در دعای عرفۀ امام حسین(ع) به برخی از این نعمت‌ها اشاره شده است که پیشنهاد می‌دهم حتما قسمت اول این دعا را مطالعه نمایید. یادم هست زمانی در دانشگاه به دانشجویان پزشکی پیشنهاد دادم این قسمت از دعای عرفه را بخوانند و آنها وقتی خوانده بودند عاشق دعای عرفه شده بودند.

 الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَامُضادَّ لَهُ فِى مُلْكِهِ، وَلَا مُنازِعَ لَهُ فِى أَمْرِهِ .

ترجمه: «خدا را سپاس که در فرمانروایی رقیبی ندارد و برای او در کارش نزاع‌کننده‌ای نیست»

خداوند در مُلکش رقیبی ندارد که در مقابل او بایستد. دقت کنید که ما در خانواده این مشکل را داریم که مثلا مرد تصمیمی می‌گیرد و زن تصمیم دیگر و این موجب می‌شود زندگی مختل شود. در ادارۀ یک کشور نیز بعضا همین‌گونه می‌شود و هر ارگانی کاری می‌کند که با دیگری در تضاد است و این تضاد جلو رشد کشور را می‌گیرد.

ولی جهان خدا مضادی ندارد یعنی خدا جهان را به گونه‌ای تنظیم کرده است که همۀ کارها پیش می‌رود. بله ممکن است هر قسمتی به مسیری برود ولی در مجموع با یکدیگر هماهنگ هستند.

همچنین در امر خدا کسی نمی‌تواند با او نزاع کند و خدا را از کاری باز دارد. همه عبد خدا هستند و هر چه دارند از خداست. بله ممکن است کسی با زبان چیزی بگوید ولی همین زبان را نیز خدا به او داده است.