سبد خرید شما خالی است.
برای شنیدن فایل صوتی جلسه سیزدهم شرح دعای افتتاح وارد لینک زیر شوید:
↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓↓
لینک جلسه سیزدهم شرح دعای افتتاح
(ممکن است به خاطر ضعیف بودن اینترنت برای ورود به این لینک قدری منتظر بمانید. سعی کنید فیلترشکن خود را خاموش کنید)
متن پیاده شدۀ این جلسه
جلسه سیزدهم شرح دعای افتتاح
فَارْحَمْ عَبْدَكَ الْجاهِلَ وَجُدْ عَلَيْهِ بِفَضْلِ إِحْسانِكَ إِنَّكَ جَوادٌ كَرِيمٌ .
ترجمه: «بر بنده نادانت رحم کن و با فزونی احسانت بر او سخاوت و گشاده‌دستی داشته باش، زیرا تو بخشنده کریمی»
جالب است که در این عبارت به خدا نمی‌گوییم خدایا به من رحم کن انگار که به خاطر گناهان زیادمان خجالت می‌کشیم که صراحتا خود را وسط بکشیم. به همین خاطر می‌گوییم به آن بندۀ جاهلت رحم کن.
نکتۀ دیگر در مورد این عبارت تفاوت فضل و احسان است. احسان به معنای انجام کار نیکوست که می‌تواند بر ما واجب باشد و می‌تواند مستحب باشد ولی فضل به معنای زیادی دادن است و هیچ‌گاه واجب نمی‌باشد.
و اما جملۀ اول دعای افتتاح این بود که خدایا ثناء و ستایش تو را با حمد تو آغاز می‌کنم و در ادامه با بیان‌های مختلف حمد خدا بیان شد. حال گاهی اوقات تعبیر «الحمد لله» می‌آمد ولی گاهی اوقات بدون اشاره به «الحمد لله» نعمت‌های خدا بیان شد یا با الفاظ مختلف مثل مدح و امثالهم به حمد خدا اشاره شد.
در عبارات قبلی پنج بار حمد خدا با تعبیر «الحمد لله» بیان گردید و بعد از آن دعاهایی آمد که آنها نیز در واقع حمد بود. حال در ادامه دوباره به لفظ الحمد لله برگشته است و می‌فرماید:
الْحَمْدُ لِلّٰهِ مالِكِ الْمُلْكِ
ترجمه: «خدا را سپاس خدای مالک سلطنت»
مالک با مَلِک و همچنین مِلک با مُلک متفاوت است. مَلِک به معنای پادشاه است و مالک به معنای صاحب و دارنده است. مَلِک قدرت بیشتری از مالک دارد چرا که مثلا پادشاه می‌تواند ما را از خانه‌ای که مالک آن هستیم بیرون کند.
از آن طرف مِلک به معنای چیزی است که انسان دارندۀ آن است و مُلک به معنای پادشاهی است. پس مَلِک، مُلک دارد و مالک، مِلک دارد.
حال در عبارت مورد بحث از عبارت «مالک المُلک» استفاده شده است که اوج ملکیت خدا را می‌رساند چرا که پادشاهی را یک مِلک تصور کرده که خدا دارندۀ آن است. پس مالک المُلک بالاتر از مَلِک المُلک است. مَلِک المُلک اگر بخواهد در مُلکش تصرف کند چه بسا در مِلک دیگری باشد ولی مالک المُلک کسی است که همۀ مُلک در اختیار اوست.
به این نکته نیز توجه شود که خداوند مُلک و مالکیتش حقیقی است بر خلاف ما که مالکیت و مُلکمان اعتباری است.
مُجْرِى الْفُلْكِ
ترجمه: «روان‌کننده کشتی»
از جمله چیزهایی که خیلی جالب است و در گذشته و حال مورد نیاز بوده کشتی است که مواد و اجناس زیادی توسط آن جا به جا می‌شود. جالب است که کشتی‌های غول‌پیکر در بسیاری از موارد توسط جریان باد به جریان می‌افتد و همین امر موجب می‌شود مصرف انرژی کاهش یابد.
یادم هست در کانادا بَلَم‌های زیادی (قایق‌های باریک و کوچک) وجود داشت و در آنجا به من گفتند که کانادا دریاچه‌های زیادی دارد و توسط این بلم‌ها می‌توان کل کانادا را گشت. معمولا بلم‌ها توسط باد حرکت می‌کرد و در موارد خاص که باد نبود از بنزین برای حرکت آن استفاده می‌کردند. نکتۀ جالب اینجاست که با توجه به اینکه دریاچه‌ها سطوح مختلفی داشتند می‌گفتند در کانادا آسانسورهای آبی درست کرده‌اند که توسط آنها بلم‌ها پایین و بالا می‌شوند. البته من خودم این را ندیدم ولی شنیدم.
به هر حال با اینکه در آنجا زمین و خیابان بود ولی بیشتر با بلم این طرف و آن طرف می‌شدند چون خرجش کمتر و مصرف انرژی‌اش نیز اندک بود.
اینجاست که می‌فهمیم هر چقدر پیش رویم باز ضرورت استفاده از دریا و کشتی برای حرکت وجود دارد.
مُسَخِّرِ الرِّياحِ
ترجمه: «تسخیرکننده بادها»
این‌گونه نیست که بادها بدون نظم حرکت کنند بلکه به تسخیر خدا هستند همانطور که ماه و خورشید نیز همین‌گونه می‌باشند و چون نظم و انضباط دارند انسان توانسته قوانین آن را بدست آورد و به همین خاطر هواشناسی می‌تواند تشخیص دهد که باد به کدام سمت و چه زمانی می‌آید.
و اما یادگیری قوانین باد در بحث کشتی‌رانی خیلی مؤثر است و همین مطلب می‌تواند ارتباط این تعبیر با عبارت قبلی را روشن کند.
فالِقِ الْإِصْباحِ
ترجمه: «شکافنده سپیده»
خداوند تاریکی‌‌های شب را با نور خورشید می‌شکافد تا صبح ایجاد شود. این تعبیر از آیه‌ای قرآنی گرفته شده که می‌فرماید:
فٰالِقُ الْإِصْبٰاحِ وَ جَعَلَ اللَّيْلَ سَكَناً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ حُسْبٰاناً ذٰلِكَ تَقْدِيرُ اَلْعَزِيزِ اَلْعَلِيمِ ﴿الأنعام، 96﴾
شکافنده صبح [از پرده تاریک شب است] و شب را برای آرامش قرار داد، و خورشید و ماه را وسیله‌ای برای محاسبه و اندازه‌گیری زمان مقرّر فرمود؛ این است اندازه‌گیری آن توانای شکست ناپذیر ودانا.
دَيَّانِ الدِّينِ، رَبِّ الْعالَمِينَ .
ترجمه: «حکم‌فرمای روز جزا پروردگار جهانیان.»
خدا با وجود این همه نعمت که به ما داده دیان الدین است و ما را در صورت غفلت از این همه نعمت بازخواست خواهد کرد. این مطلب می‌تواند ارتباط این جمله با جملات قبل باشد.
خداوند در روز جزا که روز قیامت است حکم‌فرمائی خود را پیاده می‌کند همانطور که ربوبیت خود را در دنیا و آخرت برای عالمین به اجرا می‌گذارد.