اين آيه در باره منافقان است مرجع ضمير «هُم» به منافقان در آيه 61 بر مي‌گردد كه با بردن نزاع در نزد طاغوت و جلوگيري از راه خدا و سوگندهاي دروغ پيامبر(ص) را آزردند. اين افراد براي نجات از دوزخ و رسيدن به غفران الهي بايد به محضر پيامبر (ص) شرف‌ياب شوند و او را به گونه ای راضي كنند تا برايشان استغفار كند و خودشان نيز استغفار كنند تا خدا بيامرزدشان. اما مسلمانان گنهكار مشمول آیه 110 سوره نساء هستند:
وَ مَنْ يَعْمَلْ سُوءاً أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اَللّٰهَ يَجِدِ اَللّٰهَ غَفُوراً رَحِيماً ﴿النساء، 110﴾
و هر کس کار زشتی کند یا برخود ستم ورزد، سپس از خدا آمرزش بخواهد، خدا را بسیار آمرزنده و مهربان خواهد یافت.
طبق این آیه برای توبه نیاز به واسطه کردن کسی نیست. کسانی که به آیه 64 سوره نساء استناد می‌کنند چرا آیۀ فوق را نمی‌بینند؟ از مقایسۀ دو آیه و مرجع ضمير «هُم»متوجه می‌شویم که بحث آیه 64 مربوط به توبۀ منافقین آزار دهنده پیامبر است که چون نسبت به پیامبر(ص) ظلم کرده بودند باید نزد ایشان می‌رفتند و الا نسبت به دیگر گناهان، رفتن نزد کسی لزومی ندارد.