عليكم السلام و تشكر از سؤال زيبايتان. اولا توجه به این نکته ضروری است که هر کسی برایش وظایفی تعیین شده است. وظیفۀ اصلی پیامبر(ص) از آن حيث كه پيامبر است، رساندن پیام خدا به مردم است، پس وظیفۀ اصلي و اساسی او هدایت دينی است ولی کارهای دیگری که وظیفۀ اصلی او نبوده را نیز به اقتضاي انسان بودن، عاقل بودن، رهبر شدن و…انجام داده است که برخی از آنها عبارت است از 1. برطرف کردن نزاع‌های بین اوس و خزرج. 2.  بستن قرارداد صلح بین مسلمانان و مشرکان و یهودیان تا جنگ و نزاعهای طایفه‌ای از بین برود.
باید توجه داشت که اصلي‌ترين وظيفۀ حاكم در امور حکومتی مربوط به جنگ و صلح است كه پيامبر(ص) به عنوان حاکم براي صلح تلاش فراوانی كرده است تا امكانات در جنگ تلف نشود. اما طرح‌های اقتصادی مربوط به حکومت یا رسالت نیست و حتی اگر حكومتي آنها را انجام داد از باب تصدی‌گری است و خود مردم معمولا این امور را انجام می‌دهند نه اینکه وظیفۀ حکومت یا رسالت باشد. به قول آیت الله حاج شيخ عباس ایزدی پیامبران نیامده‌اند که بگویند مردم چگونه نان بپزند چون خود مردم دنبال اینها می‌روند ولی چیزهایی مثل پرورش معنویت كار انبياست و دخالت در جنگ و صلح از باب حاكميت است كه حضرت محمد(ص) در هر دو بعد کاملا موفق بود. اما طرح‌های اقتصادی را دانشمندان می‌دهند و حکومت‌ها زمینۀ پیاده شدنش را فراهم می‌کنند. نظير طرح كندن خندق در قسمتهايي از اطراف مدينه براي جنگ احزاب.
علاوه بر این او مدینه را تبدیل به کانونی برای ارتباط با مراکز دیگر کرد و شرائط را برای همکاری با مراکز مختلف فراهم آورد تا جایی که مدینة النبی مرکزیتی برای توسعه و رشد اقتصادی گردید.
به این نکته نیز اشاره شود که در ذهن سؤال کننده انگار قبل از پیامبر(ص) اصلا مدینه‌ای بوده و در آن صلح و صفا بوده و با آمدن پیامبر(ص) جنگ شروع شده است؛ در حالی که نباید فراموش کرد که عرب در آن زمان هویت عرب به جنگ و درگیری و غارت بود. در آن سرزمین اوس و خزرج حدود 40 سال با یکدیگر جنگ داشتند و سرانجام  بعد از هجرت پیامبر(ص) به آنجا ایشان را به عنوان حاکم انتخاب کردند و تازه مدینة النبی شکل گرفت.
بله متأسفانه مشرکان مکه دست بردار نبودند و دائما شروع کنندۀ جنگ با مسلمانان بودند و الا پیامبر(ص) دنبال آرامش بود تا بتواند دین را تبلیغ کند. با این حال در ده سال حکومت پیامبر(ص) بر مدینه و پس از آن او حتی برای زنان تن فروش شغل ایجاد کرد و آنها را از کار تن فروشی نجات داد. همچنین بردگان را می‌خرید و آزاد می‌کرد و پیروانش را به این کار تشویق می‌نمود.
بازار و تجارت و کشت مدینه چنان رشد کرد که از سرتاسر حجاز و شام و یمن به آن شهر می‌آمدند. بله طبق آنچه که در سوره قریش آمده مردم مکه سفرهای زمستانه و تابستانه به سرزمین‌های مختلف داشتند و وقتی پیامبر(ص) به مدینه رفت آن شهر نیز مرکزی برای این سفرها گردید.
از قوانینی که وضع کرده نظیر «من احیا ارضا میتة فهی له؛ هرکس زمین مرده‌ای را آباد کند آن زمین مال اوست». ( مستدرک الوسایل ج 17 ص 111) اهتمام او به آبادانی روشن می‌شود. همچنین دستور اینکه آب به نوبت است روشن می‌کند که بسیاری از افراد زمینهایی را آباد کرده بودند و بر سر آبیاری اختلاف داشتند و پیامبر آن را حل کرده است.
او حتی از جسد خودش هم برای آبادانی مدینه استفاده کرد و پس از جنگ هوازن به انصار گفت من به مدینه می‌آیم و در آنجا می‌میرم و با این کارش مدینه را تا ابد شهری زیارتی و آباد کرد.