ساده زیستي پیامبر و ائمه كه بسيار روشن است. از من مقاله‌اي با نام ساده زيستي و مسأله شأن در سال 1378 در مجله فقه دفتر تبليغات چاپ شد و آنجا نوشتم كه به بهانه شأن و امثال آن نمي‌توان از ساده زيستي دست برداشت. توجه داشته باشيم كه امامان ما برخی حاکم بودند و برخی نبودند و در نتیجه هریک به خاطر شرائط متفاوتی که داشتند عملکردهای گوناگونی از آنها نقل شده است ولی در مجموع ساده زيست بودند و مالهاي حاصل از دست‌رنج خود را به جاي انباشت يا مصرف براي شؤون خود انفاق مي‌كردند. حضرت علی(ع) با اينكه حكومت داشت به شدت ساده زیست بود. البته در زمان امامان بعدی شرائط، متفاوت بوده است و مثلا اگر ائمه خیلی ساده زندگی می‌کردند مورد تحقیر قرار می‌گرفتند و به همین خاطر سعی می‌کردند خوش‌لباس باشند. پس امامان ما ساده زیست بوده‌اند و اسراف در زندگی آنها اصلا وجود نداشته است. ما امروزه اهل اسراف و تبذیر هستیم. امروزه عده‌ای در سطل زبانه، ته ماندۀ غذای بزرگان را می‌خورند.