اولا متن سوال مخدوش است و اعداد به درستی بیان نشده اند. علاوه بر این باید عرض کنم که پیامبر(ص) ۱۳ سال در مکه بود و دین را در این مدت معرفی میکرد. در طول این ۱۳ سال پیوسته مورد اذیت و شکنجه قرار میگرفت. بعد از مدتی تصمیم به قتل او گرفتند. به همین خاطر ایشان مجبور شد به مدینه هجرت کند. برای این امر خانه و دارایی خود را رها کرد و به مدینه رفت. تا اینجا هیچ خشونتی از پیامبر(ص) سر نزده و حتی ایشان وقتی به مدینه رفت حضرت علی(ع) را در مکه مامور بازگرداندن امانت های مردم و حتی مشرکین قرار داد. اینها همه عدالت ورزی پیامبر(ص) را نشان میدهد.
و اما وقتی پیامبر(ص) به مدینه رفت مشرکین مکه چندین بار به سمت مدینه لشگرکشی کرده و حتی عرب های دیگر را تشویق میکردند تا به مدینه هجوم آورند. در این شرائط پیامبر(ص) مجبور به دفاع میشد. آیا ایشان نباید از خود و مسلمانان دفاع کند؟
بنابراین اگر جنگ های مختلفی رخ داده در هیچ یک، پیامبر(ص) شروع کننده نبوده است. پیامبر(ص) ابتدائا به هیچ مکانی حمله نکرده است.
حال، آیا اینکه کسی مظلوم باشد و پیوسته از خودش دفاع کند کار بدی است؟
برای مهربانی پیامبر(ص) همین بس که بعد از فتح مکه همه دشمنانش را بخشید. حتی هند جگر خوار و ابوسفیان را بخشید.
شما کدام رهبر را در طول تاریخ سراغ دارید که پس از غلبه بر یک کشور جنگجو، رهبر آنها را ببخشد و حتی خانه او را خانه امن قرار دهد؟ ولی پیامبر(ص) چنین کرد. پس پیامبر اسلام پیامبر رحمت است و این دشمنان ایشان بودند که پیوسته خشونت به خرج میدادند.