اعتماد به روحانيت از بین می‌رود و ديگر تبليغ دين اثربخش نخواهد بود. فعلا علما و روحانيتي که حکومتي نشده‌اند هنوز تا حدودي مورد اعتماد هستند.
و چون هر دو صنف حكومتي و غير حكومتي به هم آميخته‌اند اعتماد مردم به روحانیت به مقدار زیادی از دست رفته است و من می‌ترسم کم‌کم تبعات كارهاي آخوندهاي حكومتي به همه آخوندها سرايت كند و اعتماد مردم به دشمنی تبدیل شود. مردم زمانی روحانیت را دوست داشتند ولی می‌ترسم زمانی برسد که همین مردم علیه روحانیت قیام کنند و روحانیت را در کوچه و بازار اذيت كنند. مگر اينكه يا حكومتي ها اصلاح شوند يا واقعا براي همه مردم دو صنف بودن روحانيت روشن شود. البته امیدوارم روحانیت مسير خود را باز يابد.
به نظر من مهمترین کاری که در نهاد روحانیت باید انجام شود این است که در این نهاد شفاف‌سازی رخ دهد. اینکه چقدر خمس داده شده است؟ از چه کسی گرفته شده است؟ به چه مصرفي رسيده است؟ چگونه مصرف شده است؟ اگر شفاف سازی شد اعتماد برمی‌گردد. در دفتر مراجع تقليد باید چنین شود. شفاف سازی، يكي از دواهای درد است. از مرجع گرفته تا خطیب و سخنران تا یک طلبۀ معمولی.