از چند منظر مي‌توان به اين پرسش پاسخ داد يكي از منظر اجتماعي است كه پايگاه خود را از دست مي‌دهيم مردم به حرفمان گوش نمي‌كنند و…. اما من مي‌خواهم از جنبه فقهي به مسأله نگاه كنم شايد به روحانيون متدين بيشتر اثر كند. این مسأله، یک جنبۀ فقهی دارد و یک جنبۀ اجتماعی. از جنبۀ فقهی باید گفته شود که اموال چند دسته است، برخی از اموال، شخصی هستند و برخی بیت المال می‌باشند. خود بیت المال ممکن است بیت المال دولت باشد و ممکن است خمس و زکات باشد و حکم هریک از این موارد متفاوت است. اگر مال شخصی باشد شخص، سعی می‌کند آن را به تولید بیشتر برساند و از آن سود ببرد نه اینکه آن را حیف و میل کند و نسبت به آن اسراف و تبذیر نماید. پس اگر اسراف و حیف و میلی هست بیشتر در بیت المال است. حال اگر بیت المال مربوط به حکومت و دولت باشد باید به دولت و حکومت ایراد گرفت که چرا مال را دست این افراد می‌دهید تا آن را از بین ببرند. وقتی حضرت علی(ع) این قدر در مورد بیت المال حساس است چطور مال بیت المال در اختیار کسانی قرار می‌گیرد که خانه‌های آن چنانی با استخر و …. داشته باشند. با هر برنامه و زمينه‌ و لايحه و طرح و… كه مسئولین پول بیت المال را این گونه به این افراد می‌دهند كه مسرفانه مصرف شود مقصرند. همه از لايحه بنويس و تصويب كننده و ناظر و شوراي نگهبان و… همه در گناه اين اسرافهاي قانوني گنه كارند. یادم هست نائب رئیس مجلس قبلی گفته بود ما کشور را گران اداره می‌کنیم. واقعا اگر کسی این گونه کشور را اداره کند مسئول است.
و اما اگر مال، مال خمس و صدقات باشد گرفتاری‌اش بیشتر است چرا که قرآن دستور داده که خمس و زکات به مصارف خاصی برسد و در نتیجه نمی‌توان آن را در اموری مصرف کرد که حیف و میل شود. طبق نظر اینجانب، خمس باید به رهبر معنوی جامعه- نه رهبر سياسي- برسد و طبق نظر دیگران باید خرج مصارفی بشود که امام زمان(ع) به آن راضی باشد. حال واقعا آیا امام زمان(ع) راضی است با پول خمس خرج‌های کلان و بی‌فایده شود؟ آیا امام زمان(ع) راضی است که این پول خرج پوستر برای تبلیغات آقایان یا ساختمان‌های آن چنانی شود؟
و اما از لحاظ اجتماعی بنده به عنوان یک فردی که عضو جامعه است نه به عنوان یک متخصص می‌گویم که پیامبر فردی عمگرا بود و اگر چیزی می‌گفت خودش عمل می‌کرد تا جایی که وقتی قصد داشت به بچه‌ای بگوید خرما نخور، چون خودش آن روز خرما خورده بود این کار را به فردا موکول کرد. حال وقتی ما به مردم بگوییم ساده‌زیست باشید ولی خودمان با بهترین خانه و ماشین زندگی کنیم خرف و سخنمان فایده‌ای ندارد. وقتی به مردم بگوییم اهل انصاف باشید ولی خودمان بی‌انصافی کنیم چگونه توقع داریم مردم پیرو ما شوند؟
ببینید ما چقدر در بحث مصرف خمس و صدقات بد عمل کرده‌ایم که یکی از دوستان من در کانادا که دکتر است حساس شده بود که فلان آقا كه وضع مالي خوبي نداشته، چگونه چنین وضع مالی خوبی پیدا کرده است؟ ایشان حساس شده بود که چرا یک آخوند باید اینقدر پول‌دار باشد؟
دقت کنید اینکه گفته شده خمس را به عالم ، مرجع تقليد، روحانی بدهید برای این بوده که اين افراد از این طریق به فقراء و ایتام رسیدگی کنند و علاوه بر این برای کار علمی نیز دست بسته نباشند. امروزه اهل علمی که واقعا کار علمی می‌کنند فقیر هستند و بی‌سوادانی که خود را در بین مردم جا انداخته‌اند و با تعبیر خواب و روضه خواندن و سید بودن طرفدار پیدا کرده‌اند متمول شده‌اند.
همچنین عده‌ای با زور حكم شرعی و ترساندن مردم از قیامت و عذاب، از مردم خمس می‌گیرند و خرج خودشان می‌کنند. من با صراحت اعلام می‌کنم که امروزه چون عده‌ای با نام علم و علماء خمس می‌گیرند و مصارفی می‌کنند که صلاح نیست، و مردم در خمس دادن به علما دچار ترديد شده‌ و فقيران در جامعه بسيار زياد شده‌اند خود مردم اجازه دارند كه خمس خودشان را به فقراء اعم از سيد و غير سيد بدهند یا در کارهای فرهنگی مصرف کنند. ثانيا مراجع و علما شفاف سازي كنند كه خمسها را چگونه مصرف مي‌كنند و بيلان بدهند تا اعتماد مردم به علما باز گردد.