به نظر می‌رسد برخی چیزها در ذهن شما اشتباه جا افتاده است. حضرت محمد(ص) در سن 40 سالگی به رسالت مبعوث شد و تا ۱۳ سالی که در مکه بود خودش و پیروانش مورد شکنجه و آزار قرار می‌گرفتند تا جایی که مدت ۳سال مسلمانان در شعب ابی‌طالب محصور بودند و حضرت خدیجه و ابوطالب از گرسنگی مردند.
وقت شکنجه‌ها زیاد شد و شرائط هجرت پیش آمد عده‌ای مخفیانه به مدینه هجرت کردند. وقتی قصد ترور پیامبر(ص) را داشتند او نیز شبانه به مدینه هجرت کرد. بعد از اینکه پیامبر(ص) به مدینه هجرت کرد مکیان به سمت مدینه رفتند و جنگ بدر را در سال دوم هجرت به راه انداختند. سال بعد جنگ احد را به راه انداختند. دوباره دو سال بعد جنگ احزاب یا همان خندق را به راه انداختند. بعد از آن پیامبر(ص) به خاطر خوابی که دیده بود به همراه مسلمانان برای عمره به سمت مکه رفتند ولی مشرکان اجازۀ ورود به آنها را ندادند و کار به صلح حدیبیه انجامید. طبق صلح حدیبیه قرار شد تا 10 سال جنگی بین دو گروه نباشد ولی هنوز یک سال نشده بود که مشرکان از عهدشان تخلف کردند و پیامبر(ص) لشگری برای سرکوبمتخلف به راه انداخت و به گونه‌ای شهر مکه  نزدیک شد که مکیان نتوانستند مقابله کنند. پس جنگی رخ نداد بلکه با یک سیاست‌ورزی شهر را به تسلیم کشاند و مکه بدون خونریزی فتح شد.
در اینجا همه نگران بودند که بعد از 20 سال مبارزه با محمد او با مکیان چه می‌کند ولی پیامبر(ص) همه را آزاد کرد و خانۀ ابوسفیان را خانۀ امن معرفی کرد.
از این زمان 14 ماه گذشت و آیات ابتدایی سوره برائت نازل شد و قرار شد این آیات برای مردم مکه خوانده شود. از جمله آیات این بود که به آن مشرکان پیمان شکن از الآن 4 ماه فرصت داده می‌شود که یا مسلمان شوند و یا از مکه بروند و الا کشته می‌شوند ولی این دستور کشته شدن طبق فهم من تهدیدی بوده است. دلیل این مطلب اولا این است که بعد از دستور به کشتن که در آیه 5 سوره توبه آمده بلافاصله در آیه 6 می‌گوید اگر یکی از مشرکان به تو پناه آورد باید به او پناه بدهی. جالب است مشرکی که 20 سال با پیامبر(ص) جنگیده اکنون اگر بخواهد اسلام را بشناسد باید به او پناه داد و نباید او را کشت.
قرینۀ دیگری که دلالت بر تهدیدی بودن دارد این است که مجازات‌ها در آیه 5 وارونه آمده است و ابتدا گفته است که آنها را بکشید و سپس گفته است که آنها را بگیرید و حصر کنید. بنده این قرینه را مفصلا در تفسیر سوره توبه بیان نموده‌ام.
به هر حال هیچ کسی از مشرکان در جریان این داستان کشته نشد.
و اما قصۀ آن چند نفر مربوط به سال‌های قبلی بوده است و پیامبر(ص) می‌خواسته آنها را تهدید کند تا آنها فرار کنند و بروند. به نظرم  پیامبر(ص) به گونه‌های مختلف به اصحابش فهمانده که نمی‌خواهد آنها کشته شوند و اصلا دلیلی بر اینکه این چند نفر کشته شده باشند نداریم.
جالب است برخی از این افراد را نزد پیامبر(ص) آوردند و آنها را توبه دادند و به برخی هم گفتند که این اطراف نیایید و از مکه بیرون روید.  تعداد تهدیدشدگان طبق تحقیق آیت الله اردبیلی زیر 17 نفر بوده است و تازه آن هم به خاطر کارهایی بوده که در سال‌های قبلی مرتکب شده بودند. بسیاری از آنها بخشیده شدند مثل وحشی یا عاص بن وائل، اما کسی یقینا با دستور پیامبر کشته شده باشد،به یاد ندارم.
👈برای مطالعۀ صدها پرسش و پاسخ از استاد عابدینی به کانال تلگرامی پرسش‌ها و پاسخ‌های دینی با لینک زیر مراجعه نمایید👇👇👇👇
https://t.me/porseshha_va_pasokhha