اولا در مورد آیاتی که مربوط به جنگ و قتل است به دلايل و قرائن متعددي كه مطرح شد و همچنين چون تصرف در جان و مال دیگری است و در آنها برائت و احتياط با هم متحدند می‌توان به راحتی گفت که این آیات قضاياي خارجي است و چون شبهه وجود دارد نمی‌توان آنها را امروزه عملیاتی کرد، ولی در مورد مسائلی مانند نماز كه داعي تحريف در آنها كمتر از امور حكومتي بوده است و برائت و احتياط مقابل هم هستند، اگر چه قولی هست که می‌گوید: عبادات مربوط به زمان حضور معصوم است ولی بنده این را قبول ندارم، اگر چه این را می‌گویم که زمان حضور معصوم وجوب تکلیف، یقین صد درصدی است ولی زمان عدم حضور معصوم درصد يقينش کمتر است. به هر حال اگر کسی از بنده بپرسد در محیطی که نه پیامبر هست و نه امام معصوم آیا یقین داری که احکام عبادی همان‌گونه است که زمان معصوم بوده است جواب می‌دهم که یقین ندارم ولی اطمينان كامل دارم و احتیاط این است که عمل کنیم و به همین خاطر است که در نظر دادن می‌گویم ظاهر این است و اقوي اين است و احتیاط این است. پس در بحث عبادات نيز تا حدی نبودن معصوم پایۀ استدلال را سست می‌کند ولی این سست بودن در بحث جنگ و قتل و مجازات كه برائت و احتياط هماهنگ است، بیشتر است و حكم را بر مي‌دارد.