به نظر می‌رسد عذاب هر گروهی با گناهی که انجام داده است بی‌ارتباط نیست. حال ارتباط عذاب سامری با کار او را می‌توان چنین توضیح داد که طبق آیه 96 سوره طه، سامری تنها به قبضه‌ای از دین تمسک کرد و ارتباط اجزاء دین با هم را قطع کرد و به عبارت دیگر گناه سامری يَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ بود یعنی چیزی را که باید وصل می‌کرد قطع کرد و فقط به استناد پاره‌ای از قسمت‌های دین، مردم را گول زد. حال چون گناه او قطع کردن آن چیزی بوده که باید وصل می‌کرده است شاید خداوند عذاب او را به همین صورت قرار داده است و او را از اجتماع و همراهی با آن، قطع کرده است. البته نظرات دیگری نیز در این‌باره گفته شده است که برای آشنایی با آن می‌توانید به تفسیر الوسیط مراجعه کنید.