از جملۀ این اختلافات، اختلاف در معنا کردن جملاتی مثل الرَّحْمَانُ عَلىَ الْعَرْشِ اسْتَوَى‏(طه-5) يا يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ(فتح-10) است.
در اینکه این جملات باید کنایی معنا شود یا اینکه واقعیتی را بیان می‌کند اختلاف نظر وجود دارد. برای فهم بهتر مطلب مثالی می‌زنیم. برخی از جملات کنایه است و واقعیتی پشتش نیست مثلا وقتی گفته می‌شود (جانم به لبم رسید) این جمله دارای واقعیت نیست بلکه کنایه از سختی است نه اینکه واقعا جان به لب رسیده باشد.
حال اختلاف نظر است که جملاتی مثل جملات بیان شده آیا کنایی است یعنی واقعیت ندارد یا اینکه واقعیت دارد. شیعه نظرش این است که این جملات کنایه است و ظاهر الفاظش مراد نیست ولی گروهی از اهل سنت قائلند که این جملات دارای واقعیت است و خدا واقعا دست دارد و بر عرش مستولی شده است ولی البته دست خدا مثل دست ما نیست و تأویل چنین آیاتی را از باب وَ مَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ(آل عمران-7) باید به خدا واگذار کرد.