یکی از جواب‌هایی که می‌توان به این سوال داد این است که چون در قرآن شیطان به عنوان گمراه کننده معرفی شده، ممکن است كسی فکر کند شیطان نیرویی در مقابل خداوند است و برای خود قدرت و نیرویی دارد و در مقابل خدا ایستاده است و برای خود، خدایی می‌کند.
برای اینکه چنین تصوری ایجاد نشود خداوند گمراهی را در برخی از آیات قرآن به خودش نسبت داده است تا بفهماند شیطان از خود کاری نمی‌تواند بکند و اگر قدرتی دارد قدرتش را از خدا گرفته است. پس علت العلل تنها یکي و آن خداست.
البته این سوال جواب‌های دیگری نیز دارد مثل اینکه خدا به بشر آزادی داده است و وقتی بشر گناه کند خدا جلو او را نمی‌گیرد و از او سلب امکانات نمی‌کند و از این باب گمراهی را به خودش نسبت داده است. کسی که از جرم خبر دارد ولی جلو آن را نمی‌گیرد او نیز شریک جرم حساب می‌شود یا کسی که تفنگ دست کسی دهد تا او دیگری را بکشد او نیز شریک جرم است. حال وقتی خدا علم به جرم مجرمان دارد و جلو آنها را نمی‌گیرد مثل این است که شریک جرم است. پس وقتی خدا می‌گوید من گمراه می‌کنم یعنی وسایل را در اختیار آنها قرار داده‌ام و در عین حال جلو آنها را نمی‌گیرم. پس اینکه خدا می‌داند کسی گناه می‌کند ولی جلو او را نمی‌گیرد و امکاناتش را نمی‌گیرد این از دید مردم و عقلاء شریک جرم بودن است. البته خدا چنین می‌کند و باید همین‌طور باشد چون اگر بخواهد امکانات را بگیرد جبر می‌شود.