در آياتى از قرآن اشاره به اين دارد كه مومنين واقعى ايمانشان زياد مى‌شود مثلا در آيه 2 سوره انفال آمده است: مومنين واقعى كسانى هستند كه إِذَا تُلِيَتْ عَلَيهْمْ ءَايَاتُهُ زَادَتهْمْ إِيمَانًا يعنى هنگامى كه آيات او بر آنان خوانده شود بر ايمانشان مى‌‏افزايد.
همچنين در آيات اول سوره بقره وقتى صفات متقين را بيان مى‌كند در مورد صفت ايمان و يقين، افعال را به صورت مضارع آورده است كه اين نشان دهندۀ اين است كه ايمان و يقين صفاتى كِش‌دار هستند و متقيان روز به روز ايمان و يقينشان افزايش مى‌يابد. در اين آيات مى خوانيم: الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ – بِالاْخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ‏
صفات يُؤْمِنُونَ و يُوقِنُونَ هر دو به صورت مضارع آمده‌اند كه استمرار را مى‌رسانند. پس ما نباید در ایمانمان متوقف و ساکن باشیم. متأسفانه در بین مذهبی‌ها، نوعی سکون دیده می‌شود که به یکسری اعمال تکراری مشغولند و از لحاظ روحی یا علمی ارتقائی پیدا نمی‌کنند. در حالي كه مومن واقعی کسی است که هر روز سعی دارد از نظر ايماني بهتر از روز قبل شود. هر روز علمش را نسبت به دین بیشتر می‌کند. هر روز سعی می‌کند با تفاسیر جدیدتری که از دین می‌شود آشنا شود تا بتواند خود را بالاتر ببرد.