در جواب این سوال می‌توان چند احتمال داد:
احتمال اول: این حالت سگ حالت نگهبانی است و می‌خواهد اشاره داشته باشد که سگ اصحاب کهف به حالت نگهبانی در آستانۀ غار بود و نگهبانی می‌داد و به نوعی محافظ آنها بود.
احتمال دوم: این جمله در مقابل جملۀ وَ نُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَ ذَاتَ الشِّمَالِ است. راجع به خود اصحاب کهف گفته است که آنها را به سمت راست و چپ می‌گردانیدیم ولی راجع به سگ آنها چنین نگفته است بلکه به حالت دیگری از سگ اشاره کرده است که دو دستش را گسترانيده است.
شاید بتوان از این تعبیر استفاده کرد که انسان اگر زمان طولانی در جایی ساکن باشد برای اینکه بدنش به زخم مبتلا نشود باید به چپ و راست گردانده شود ولی جسم سگ دارای خصوصیتی است که اگر در زمان طولانی بخواهد در جایی ساکن باشد نیاز به گرداندن او به چپ و راست نیست بلکه همین که دستانش را بگستراند کافی است. بنابراین شاید این مطلب اشاره به حقیقتی علمی داشته باشد.