ما راجع به پیامبران چیزهایی را می دانیم مثل اینکه یوسف به مصر آمده و اقتصاد مصر را تنظیم کرده است. این توان‌مندی بالای ایشان را می‌رساند. از آن طرف نمی‌دانیم چرا پیکی به کنعان نفرستاده که من زنده‌ام. آیا محظور دینی بوده یا حکومتی؟ نمی دانیم. با این شرائط اولا باید نسبت به آن پیامبر با آت اموري كه از او مي‌دانيم خوش بین باشيم . ثانیا بايد برای بر طرف كردن اشکال و پاسخ به سؤال تلاش کرد تا جوابی عقلایی برای آن پیدا کرد و تلاش برای پیدا کردن جواب سؤالات حتی اگر به نتیجۀ قطعی نرسد اشکالی ندارد، بلکه موجب شکوفایی فکر و اندیشه است. علاوه بر این نبايد از ایجاد سؤال و شبهه بترسیم بلكه باید ذهن‌ها دائما مشغول فکر و اندیشه باشد تا از آن مطالب نو و دقیق بروید. یادمان نرود که راه رسیدن به درجات بالای علم و کشف حقایق از همین سؤالات و شبهات است همانطور که در مبحث «طوفان فکری» گفته شده است که این امر اتفاقا برای رشد و تعالی بسیار خوب است. پس نباید از طوفان فکری ترسید.
علاوه بر این دقت کنید که حضرت یعقوب تصور نمی کرده که بچه هایش دروغ بگویند و در ذهن یعقوب دروغ نبوده که بخواهد افرادی را بفرستد تا تحقیق کنند بر خلاف فرهنگ امروزه ما که وقتی کلامی می‌شنویم درصد احتمال دروغ در آن زياد است، بر خلاف جوامع غربی.
در زمان یعقوب نیز حد اقل در خانوادۀ او دروغ نبوده است. پس نبايد انبيا را به سادگي يا تنبلي متهم کنیم. در مورد یوسف هم باید دقت داشت کسی که توانسته این چنین مردم مصر را نجات دهد پس باید به او خوش گمان باشیم و بدانیم اگر پیکی به کنعان نفرستاده حتما علتی داشته است كه ما آن را دقيقا نمي‌دانیم. بچه‌ای روستایی که در چاه افتاده بوده به مصر می آید و به بالاترین مقام مصر رسیده است. چنین شخصی حتما انسان عاقل و دارای فهم بالایی است و کارهای او را باید عاقلانه تفسیر شود.