ذکر گفتن توسط تسبیح امری متعارف بوده و هست چرا که اگر چیزی مثل تسبیح در دست انسان باشد که به وسیلۀ آن ذکرها را بشمارد و بگوید امری مطلوب است. و اما اینکه استحباب شرعی آن ثابت شود بستگی به احادیث وارده دارد. در این زمینه روایاتی وارد شده که حضرت زهراء(س) از خاک شهدای احد تسبیح درست کرد. روایات دیگری نیز در استحباب تسبیح به دست گرفتن وارد شده است. اگر این روایات از لحاظ سند رجالی صحیح باشد استحباب این امر ثابت می‌شود و الا حداقل می‌توان به رجحان تسبیح به دست گرفتن فتوا داد. پس حتی اگر روایات از لحاظ سند رجالی ضعیف باشند با توجه به اینکه این امر خلاف عقل نیست و بلکه مویدات عقلی دارد می‌توان رجحان آن را ثابت کرد.