در چندين آيه در قرآن از تصريف قرآن صحبت شده است مثل آيه 41 سوره اسراء. تصریف از ریشۀ (صرف) می‌آید و این ریشه به معنای دگرگونی و تغییر و از حالتی به حالت دیگر در آمدن است. در الميزان به نقل از مفردات آمده است كه: كلمه:” صرف” به معناى برگرداندن چيزى است از حالى به حالى، و يا عوض كردن آن با غير آن است و در الميزان آمده است كه تصريف، تكثير را نيز مى‌رساند يعنى تحول زياد.(ترجمه الميزان، ج‏13، ص: 144)
حال تصریف آیات قرآن به چه معناست؟
به نظر می‌رسد تصریف آیات قرآن می‌تواند چند معنا داشته باشد از جمله:
الف) اینکه یک داستان یا یک مطلب به بیان‌های مختلفی ارائه داده شود.
ب) می‌توان آیات قرآن را در زمان های مختلف به صورت‌های گوناگون معنا کرد و با توجه به تحول زمان، آیات قرآن نیز تاب تحول را دارد مثل آیاتی که مربوط به اعجازهای علمی است.
ج) با توجه به اینکه انسان‌ها و صفات آنها با هم فرق دارند می‌توان طبق این تفاوت، آیات قرآن را نیز متفاوت معنا کرد. در واقع به گونه‌ای آیات قرآن تحول دارند که بتوانند با شرائط مختلف خود را وفق دهند. به همین خاطر است که مشاهده می‌کنیم قرآن در سرزمین‌های مختلف با فرهنگ‌های متفاوت سازگاری دارد.
د) آیات قرآن دارای حالات مختلف است و می‌توان آنها را مختلف معنا کرد و با ایجاد دگرگونی در معانی واژه‌ها و کلمات، از آن نتایج مختلف گرفت.
بنابراین مشاهده می‌کنید که در خود قرآن نیز از دگرگونی آیات قرآن صحبت شده است.
حال جالب است که در پایان آیه 41 سوره اسراء بعد از اشاره به تصریف قرآن آمده است که:
وَ مَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا يعنى اين تصريف بجاى اينكه موجب تذكر شود براى عده‌اى موجب نفرت مى‌گردد و ما امروزه مى‌بينيم كه وقتى از دگرگونى در قرآن صحبت مى‌كنيم عده‌اى افراطى و متعصب، نفرت پيدا مى‌كنند و از ايجاد دگرگونى هراس دارند و از آن بدشان مى‌آيد و می‌گویند تنها باید یک جور فکر کرد و همه باید مثل ما دین را بفهمند.