براى فهم اين آيه تذكر چند نكته ضرورى است:
نكته 1: به نظر مى‌رسد طعام بنى‌اسرائيل هر چه كه بوده ثابت و يك نواخت بوده و به همين خاطر بنى‌اسرائيل غذاهاى متنوع را درخواست مى‌كنند. حال ممكن است كسى سوال كند غذاهاى متنوع خواستن چيز بدى نيست. پس چرا در اين آيه بنى اسرائيل به خاطر اين درخواست، مورد مذمت قرار گرفته‌اند؟
در جواب اين سوال مى توان چنين گفت كه ما جزئيات ماجرا را نمى‌دانيم. هرچه بوده غذايى كه بنى‌اسرائيل داشتند از آنچه كه مى‌خواستند برتر بوده است. اين برترى مى‌تواند به دلايل زير باشد:
1- منّ و سلوى غذايى بود كه بدون رنج و زحمت در اختيار داشتند ولى آنچه مى‏خواستند مستلزم تحمل زحمت و مشقت بود.
2- منّ و سلوى غذاى انتخابى خدا بود و آنچه آنها مى‏خواستند انتخاب خود آنها بود و مسلم است كه انتخاب خدا بر انتخاب بشر برترى دارد.
3-ارزش غذايى و مواد پروتئينى منّ و سلوى از غذاهاى درخواستى آنها بيشتر بوده است.
4-وجود من و سلوى براى بنى اسرائيل در آن شرائط بسيار بهتر از وجود غذاهاى مورد درخواست آنها بوده است مثل اينكه گاهى اوقات انسان در شرائطى است كه زندگى كردن در آب و هواى خوب به همراه خوردن غذاهاى ساده و سالم برايش بسيار بهتر از زندگى كردن در هواى آلوده به همراه غذاهاى متنوع است.
با توجه به اين توضيحات مى‌فهميم كه (ادنى) و (خير) در تعبير أَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذِى هُوَ أَدْنىَ‏ بِالَّذِى هُوَ خَيرٌ مى‌تواند صفت خود طعام باشد و مى‌تواند صفت باشد براى شرائط بنى‌اسرائيل و طبق احتمال دوم موسى مى‌خواهد به بنى اسرائيل بگويد چرا مى‌خواهيد شرائط خوب را با شرائط بد عوض كنيد؟
نكته 2: از تعبير اهْبِطُواْ مِصْرًا فَإِنَّ لَكُم مَّا سَأَلْتُمْ مى‌توان بدست آورد كه زندگى شهرنشينى مى‌تواند در مواردى پست‌تر از زندگى‌هاى ديگر باشد.
نكته 3: از اين آيه متوجه مى‌شويم گاهى اوقات انسان حاجتى از خدا مى‌خواهد كه نسبت به آنچه كه خدا به او داده است درجه‌اش پايين‌تر است ولى به هر حال خدا حاجتش را برآورده مى‌كند و آن چيز پايين‌تر را به او مى‌دهد. پس بايد در دعا كردن، بيشتر توجه كنيم و بدانيم كه واقعا چه چيزي بايد از خدا درخواست كنيم. ممكن است چيزي از خدا درخواست كنيم كه بهترش را داريم ولي متوجه نيستيم.
نكته 4: جالب است كه بنى اسرائيل با اينكه معجزات متعددى از موسى ديده‌اند ولى از موسى حاجتشان را نمى‌خواهند بلكه به موسى مى‌گويند تو از خدا بخواه. این کار بر خلاف کار برخى شيعيان است كه پا را از اين فراتر نهاده و حاجاتشان را از خود ائمه مى‌خواهند.
نكته 5: برخى افراد هستند كه نمى‌توانند زندگى بهترى داشته باشند و همواره به دلايلى به زندگى پست عادت دارند. مى‌توانم در اينجا مثالى بزنم: شخصى كه از لحاظ اجتماعى سطح پايينى داشت زمانى با هواپيما به مشهد رفت و در آنجا در هتل خوبى سكنا داشت ولى خيلى از آن مسافرت لذت نبرده بود ولى همين فرد پس از مدتى با اتوبوس و با كيفيت پايين‌ترى به مشهد رفت ولى از آن خيلى تعريف مى‌كرد. مشاهده مى‌كنيد كه برخى افراد از سطح پايين‌تر بودن بيشتر لذت مى‌برند. حال، بنى‌اسرائيل هم از غذا و شرائطى كه پست‌تر است بيشتر رضايت دارند تا غذا و شرائط خوب‌تر. به نظر مى‌رسد تعبير وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ به همين مطلب اشاره دارد كه كلا بر بنى اسرائيل چنين خصوصيتى زده شده است كه پست‌تر بودن و چيز پايين‌تر را بيشتر دوست داشتن، جزو خصوصيات آنهاست. البته اينكه انسان چيز پست‌تر را بر چيز بهتر ترجيح دهد دلايل ديگرى نيز مى‌تواند داشته باشد مثل تنوع داشتن و زيبايى ظاهرى چيز پست‌تر كه موجب مى‌شود انسان، خوبى‌هاى چيز بهتر را فراموش كند.
نكته 6: دقت كنيد كه اين خصوصياتى كه در اين آيه براى بنى‌اسرائيل بيان شده مخصوص تمام بنى‌اسرائيل نيست بلكه اشاره به بنى‌اسرائيل يا هر گروه ديگرى دارد كه داراى صفات بيان شده در آيه هستند. بنابراين صِرف اسم ملاك نيست.