قرآن کتابی است که نازل کنندۀ آن خداست و از همان اول اعلام کرده که اگر فکر می‌کنید از ناحیۀ خدا نیست مثلش را بیاورید. امروزه در جهان وقتی کسی صنعتی بیاورد و آن را به جهان عرضه کند فورا بهترش ساخته می‌شود.
قرآن 1400 سال پیش ادعا کرده [بهترش را كه نمي‌توانيد بياوريد حد اقل] مثلش را بیاورید ولی کسی نتوانسته مثل قرآن را بیاورد. پس قرآن کتاب عجیبی است. از عجائبش این است که همۀ افراد وقتی وارد قرآن می‌شوند قرآن را یار و همنوای خود می‌بینند و حرف خود را در قرآن می‌یابند. فلاسفه قرآن را کتاب فلسفی می‌دانند. عرفاء قرآن را کتابی عرفانی می‌بیند. دانشمندان قرآن را کتابی علمی می‌یابند.
پس قرآن کتابی است که همۀ جنبه‌ها را دارد و همه را سیراب می‌کند. حال افرادی از فقهاء در زمان‌های سابق قرآن را فقهی فهمیده‌اند ولی من طبق تحقیقات خودم آن فهم‌ها را دقیق نمی‌دانم. بنده فکر می‌کنم فهم عربهای 1400 سال پیش برای ما کارگشا نیست و خود ما وقتی به قرآن مراجعه می‌کنیم برداشت‌های نویی داریم که با متن قرآن و سنت رسول خدا و عقل و با نياز زمان ما سازگار است.
فقهی که قبلا به آن پایبند بوده‌اند باید تغییر کند. باید معیارهایی پیدا کنیم تا این معیارها عقلایی و ديني باشد تا اگر خواستیم احکام فقهی دین را تغییر دهیم معیار داشته باشیم.
به همین خاطر بنده کتابی نوشته‌ام به نام (معیارهای ثابت و متغیر در دین) و در این کتاب تلاش کرده‌ام معیارهایی را برای تغییر احکام معرفی کنم تا بتوانیم فقهی متناسب با زمان خودمان داشته باشیم.