ايشان مى‌گويند در آیاتی که چنین آمده است از فعل (یَعلَم) استفاده شده است. سپس ایشان می‌گوید که در معنای این فعل دو احتمال وجود دارد:
الف) از باب عَلِمَ یَعلَمُ عِلما است که به همان معنای علم می‌باشد.
ب) از باب عَلَمَ یَعلَم عَلَامَه است که به معنای علامت گذاشتن و مشخص کردن می‌باشد.
ایشان می‌گویند با توجه به مجموع قرائن و اینکه خدا نمی‌تواند به چیزی علم نداشته باشد در چنین آیاتی احتمال دوم مراد است و در نتیجه چنین آیاتی به این معنا نیست که (فلان اتفاق افتاد تا خدا فلان مطلب را بداند) بلکه به این معناست که (فلان اتفاق افتاد تا خدا فلان قضیه را مشخص کند)
در اين‌باره مى توانيد به پاورقى كتاب الفرقان في تفسير القرآن بالقرآن، ج‏18، ص: 30 اثر آقاى صادقى تهرانى مراجعه كنيد. اين احتمال ايشان در لسان العرب قابل پي‌گيري است.