بله، به دو نمونه اشاره می‌کنم:
نمونه اول : در آيه 24 سوره زمر عبارتى وجود دارد كه در عين اينكه مى‌تواند توصيف افراد جهنمى باشد توصيف بهشتيان و انسان‌هاى خوب نيز مى‌تواند باشد. به اين عبارت دقت كنيد:
أَفَمَن يَتَّقِى بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ
معناى اول: آيا كسى كه روز قيامت [به خاطر بسته بودن دست‏هايش مى‏كوشد كه‏] با صورت خود گزند عذاب را دفع كند [مانند كسى است كه ايمن از عذاب است؟] (ترجمه انصاريان)
معناى دوم: آيا آن كسى كه ذات و وجه خود را از سختى و بدى روز قيامت نگاه داشته (و پيرامون عمل بد نگرديده مثل كسى ماند كه از عذاب ايمن نگرديده است)(ترجمه مخزن العرفان)
در رابطۀ با اين دو معنا مى‌توانيد به تفسير الميزان نيز رجوع كنيد.
نمونه دوم : در آيه 4 سوره نحل آمده است: خَلَقَ الْانسَنَ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُّبِينٌ(4)
عبارت خَصِيمٌ مُّبِينٌ نيز دو جور مى‌تواند معنا شود:
معناى اول: خدا انسان را از آب نطفه‏اى (بى قدر و ضعيف) بيافريد، آن گاه او (اصل خلقت خود را فراموش كرده و با خالق) آشكارا به خصومت مى‏خيزد.
معناى دوم: انسان را از نطفه بى‏ارزشى آفريد، اما سرانجام به جايى رسيد كه موجودى متفكر و فصيح و بليغ و مدافع از خويشتن و سخن‏گوى آشكار شد.
مشاهده مى كنيد كه طبق يك معنا، عبارت به صورت مثبت معنا می‌شود و طبق یک معنا به صورت منفی. در رابطۀ با اين دو معنا مى‌توانيد به تفسير نمونه نيز رجوع كنيد.