عرض ادب و سلام دارم استاد بزرگوار. امیدوارم سلامت و پاینده باشید.
استاد گرامی مدتیست سوالی ذهن بنده را مشغول کرده که طبق معمول مزاحم شما شده ام و از شما تقاضای جوابی قانع کننده و آرام کننده دارم و آن اینکه ظاهر آیه ۲۹ سوره توبه به گونه ای است که برخلاف خط مشی قرآن کریم، گویی این آیه امر به جهاد ابتدایی با اهل کتاب میکند. چون دلایلی که متن این آیه برای جنگ با اهل کتاب و گرفتن جزيه از آنها میآورد برخلاف آیات ابتدایی سوره توبه که علت اعلام برائت از مشرکین را عهد شکنی ها و ظلمهای مشرکان بیان میکند ونه اعتقادات آنها، همگی صرفا مربوط به اعتقادات اهل کتاب میشود و ربطی به روا داشتن ظلمی یا شکستن عهدی از سوی آنها ندارد. علت این فرمان عجیب در آیه مذکور چیست؟
امیدوارم مزاحمتهای گاه و بیگاه بنده را ببخشید.
ممنون و سپاسگذار الطاف همیشگی شما هستم.
با سلام و احترام.
اگر آیه گفته بود با اهل کتاب بجنگید تا جزیه دهند حرف شما درست بود ولی آیه چهار قید دارد که دو قیدش اعتقادی و دو قیدش عملی است. دو قید اعتقادی مربوط به عدم ایمان آنها به خدا و روز قیامت است. حال ایمان نداشتن به خدا و روز قیامت چگونه ثابت میشود؟ مگر ما از درون افراد خبر داریم؟ پس موضوع حکم برای ما محقق نیست و وقتی موضوع محقق نباشد حکم هم نیست. بله ممکن است دو قید بعدی كه عملي است محقق شوند و مثلا چیزهایی را مثل ربا خواری، خدا و رسول حرام بدانند ولی اهل کتاب به آن پایبند نباشند. البته فهمیدن همین دو قید عملی نیز در خیلی از موارد قابل اثبات نیست ولی به هر حال دو قید اول اصلا قابل اثبات نیست. پس جنگیدن با اهل کتاب تا جزیه بدهند موضوعش محقق نیست. و اما اینکه این آیه در قرآن آمده است شاید برای این است که اهل کتاب بترسند و جزیه بدهند ولی این دلیل نمیشود که ما میتوانیم با آنها بجنگیم. پس آیه تهدیدی است و چون موضوعش محقق نیست حکم آن نیز محقق نمیشود. موفق باشيد.
لطفا جهت ثبت نام ابتدا وارد شوید یا ثبت نام کنید.