مراد از خوف و حزنى كه در آيه 62 سوره يونس از اولياء الله نفى شده است خوف و حزن افراطى، آن هم نسبت به مسائل دنیوی است كه دلالت بر وابستگى افراد به دنيا داشته باشد و آيه مى‌خواهد بگويد اولياء الهى چنين خوف و حزنى ندارند. به عبارت دیگر اولیاء الهی خوف و حزن دارند ولی خوف و حزن آنها، در چنگ آنهاست و اینگونه نیست که بر آنها غلبه کند؛ چرا که از تعبیر لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ که در آن حرف (عَلی) بکار رفته است بدست می‌آید که خوف دنیوی بر آنها غلبه پیدا نمی‌کند و همچنین از تعبیر لَا هُمْ يحْزَنُونَ‏ که در آن از فعل مضارع استفاده شده است بدست می‌آید که حزن دنیویِ آنها مستمر نیست. این احتمال نیز وجود دارد که منظور از خوف و حزن نداشتن اولیای خدا، پاداش آنها در آخرت باشد.