باید توجه داشت که آن طوفان، برای کافراني كه به آنان هشدار داده شده بود، عذاب است و برای افراد دیگر حادثه است. پس لازم نیست بگوییم همۀ افرادی که در آن زمان از بین رفتند عذاب شده باشند بلکه گروهی به عنوان عذاب و گروهی به عنوان یک حادثه از دنیا رفته‌اند.
توضیح بیشتر اینکه حوادث غیر طبیعی که بشر قدرت کنترل آن را نداشته است از ابتدای خلقت تا الآن وجود داشته است. البته انسان ممکن است بتواند بر قوانین جهان مسلط شود و برخی از حوادث را کنترل کند مثل اینکه کشور ژاپن توانسته است حوادث غیر طبیعی مثل زلزله را تا حدود زيادي کنترل کند و عملا آن را به حادثۀ طبیعی تبدیل کند.
حال در زمانی که حادثه‌ای پیش می‌آید ممکن است عده‌ای به عنوان عذاب نابود شوند و عده‌ای نه از باب عذاب بلکه از باب یک حادثۀ غیر طبیعی نابود شده باشند.
حال در مورد حوادث امت‌های گذشته چون مخبر صادق به ما خبر داده است قبول می‌کنیم که برای کفاري كه قصد كشتن پيامبرشان را داشته‌اند، عذاب بوده است ولی اگر قرآن در جايي بحث عذاب را مطرح نکرده بود ما به عنوان یک حادثه به آن نگاه می‌کردیم. فرض کنید از لحاظ تاریخی ما بفهمیم در زمان نوح سیلی آمده است. حال اگر قرآن نگفته بود که این برای کفار قوم نوح عذاب بوده ما به عنوان یک حادثه از آن یاد می‌کردیم.
و اما در زمان ما و حوادث کنونی آن، چون مخبر صادق برای ما خبری ندارد، ما حق نداریم بگوییم فلان شخص يا فلان گروه مجرم بوده و عذاب شده است.
دقت کنید که ما از درون افراد خبر نداریم و حتی اگر دیدیم شخصی کار بدی انجام داد، می‌توانیم بگوییم کارش بد است ولی اینکه خودش هم بد است نمی‌توان گفت چون شاید خودش عذری داشته باشد یا چه بسا بلافاصله توبه کند.
به این روایت توجه کنید:
عنه عليه السلام : يَدخُلُ رَجُلانِ المَسجِدَ أحَدُهُما عابِدٌ و الآخَرُ فاسِقٌ، فيَخرُجانِ مِنَ المَسجِدِ و الفاسِقُ صِدِّيقٌ و العابِدُ فاسِقٌ؛ و ذلِكَ أنَّهُ يَدخُلُ العابِدُ المَسجِدَ و هُوَ مُدِلٌّ بِعِبادتِهِ و فِكرَتُهُ في ذلِكَ، و يَكونُ فِكرَةُ لّه مِن ذُنو بِهِ .
ترجمه: امام صادق عليه السلام : دو مرد وارد مسجد مى‌شوند يكى از آن دو عابد است و ديگرى فاسق، اما هنگامى كه از مسجد بيرون مى‌روند آن فاسق به صدّيق (مؤمن راستين) تبديل شده است و آن عابد به فاسق. علّتش اين است كه وقتى آن عابد وارد مسجد مى‌شود، به عبادت خود مى‌نازد و همۀ فكرش در اين‌باره است. اما فاسق در انديشه پشيمانى از بد كردارى خويش است و از اين رو ، براى گناهان خود از خداوند طلب آمرزش مى‌كند.(علل الشرایع، ج1،ص354)
اتفاقا از آیات قران نیز بدست می‌آید که ابلیس با اینکه مقام بالایی داشت در یک لحظه از درگاه خدا رانده شد. از آن طرف مهاجران و انصار با اینکه انسان‌های خوبی نبودند ولی توبه کردند و جزو بهترین انسان‌ها شدند.مثال دیگرش حرّ است که با وجود کارهای بدی که کرد ولی بالاخره در انتهای عمر با توبه از دنیا رفت. پس نمی‌توان از سابقۀ افراد، آنها را جهنمی معرفی کرد.
به هر حال اگر مخبر صادقی به ما خبر دهد که چه کسی جهنمی و چه کسی بهشتی است قبول می‌کنیم ولی اگر خبری نداد نمی‌توان در خصوص افراد، نظر داد چون نیت افراد را خدا می‌داند و لزومی ندارد ما نظر دهیم. در واقع کلید بهشت و جهنم در دست ما نیست.
فرض کنید در حادثۀ طوفان نوح علاوه بر کافران قوم نوح، دیگرانی نیز از بین رفته باشند. نسبت به آنها باید گفت که به خاطر حوادث غیر طبیعی از بین رفتند نه اینکه عذاب شده باشند.
همچنین فرض کنید دانشمندان بگویند يا از لحاظ تاريخي ثابت شود که در زمان قوم لوط كوه آتشفشانی به صورت طبیعی فوران کرده است و موجب مرگ مردم شده است.
ما می‌گوییم اگر در این حادثه هزار نفر کشته شده باشند و 20 نفر مزاحم ميهمانهاي حضرت لوط شده‌اند و حضرت لوط تنها به اين 20 نفر هشدار داده است، تنها برای 20 نفری که کفار قوم لوط بوده‌اند عذاب است نه برای دیگران. تازه این مطلب را چون قرآن گفته است قبول می‌کنیم و الا اگر همین حادثه در زمان ما رخ دهد نمی‌توان آن را عذاب معرفی کرد. زيرا برای بسیاری از افراد در زمان حاضر انذارهای درستی صورت نگرفته است که موجب اتمام حجت شده باشد. انذارکنندگان امروز هزاران عیب دارند و در نتیجه نمی‌توان به راحتی گفت که انذارشان موجب اتمام حجت شده باشد.
علاوه بر این ما نیت افراد را در هنگام مرگ نمی‌دانیم و در نتیجه نمی‌توانیم نسبت به خصوص افراد خاص نظر دهیم.

متأسفانه بر روی منبرها حرف‌هایی زده می‌شود که موجب شده است به راحتی افراد خاصي، بهشتی یا جهنمی معرفی شوند که چنین امری کاملا اشتباه است. بله آيات مي‌تواند براي شخص خود من يا شخص خود شما هشدار باشد ولي حق نداريم ديگران را جهنمي يا بهشتي بدانيم.