بنده به آیه 19 سوره توبه اشاره می‌کنم که می‌فرماید:
أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الحَاجّ‏ وَ عِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الحَرَامِ كَمَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الاْخِرِ وَ جَاهَدَ فىِ سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَوُنَ عِندَ اللَّهِ وَ اللَّهُ لَا يهْدِى الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ‏
ترجمه: آيا آب دادن به حاجيان و آباد كردن مسجدالحرام را مانند [عمل‏] كسى قرار داده‏ايد كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده و در راه خدا جهاد كرده است؟! [اين دو] نزد خدا برابر و يكسان نيستند و خدا گروه ستمكاران را هدايت نمى‏كند.
از این آیه بدست می‌آید عده‌ای فکر می‌کردند همه چیز در اعمال ظاهری است و بالاتر از آباد کردن مسجد الحرام که بالاترین پایگاه اسلام است عملی نیست. خداوند در رد این ادعا آنها را متذکر حقیقت دین کرده و اعلام می‌دارد که پرداختن به پوستۀ دین هیچ گاه هم عرض حقیقت دین نیست. حتی در انتهای این آیه از عدم هدایت ظالمین صحبت شده است و این مطلب اشعار دارد که پرداختن به پوسته، بدون در نظر گرفتن حقیقت دین شاید نوعی ظلم باشد.
حال باید به کسانی که دائما به فكر زدن خيمۀ عزا يا تزیین خیابان‌ها در نیمۀ شعبان هستند و چاي و شیرینی مي‌دهند و از حقیقت دینشان بی‌اطلاع هستند این آیه را متذکر شویم که مواظب باشید راه ظلم را نپیمایید.
معمولا افراد، به چای دادن در هیأت‌ها یا خادم شدن یا جارو زدن مکان‌های مذهبی اهمیت زیادی می‌دهند و به خادم الحسین بودن افتخار می‌کنند ولی باید به این افراد تذکر داد که چنین کارهایی حتما باید با حقایق دینی همراه باشد. بسیاری از افراد به این مسائل ظاهری توجه می‌کنند ولی راجع به فهم دینشان وقت نمی‌گذارند. چنین عملکردی اشتباه است.