برای جواب این سوال ابتدا باید خود آیه را نگاه کنیم. در این آیه چنین می‌خوانیم:
فَلَا تَهِنُواْ وَ تَدْعُواْ إِلىَ السَّلْمِ وَ أَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ‏
ترجمه: شما اهل ايمان هيچ گاه سست نشويد و كافران را به صلح دعوت نكنيد زيرا كه شما برتريد.
دقت کنید که جملۀ تَدْعُواْ إِلىَ السَّلْمِ با توجه به اینکه (لا) بر سر آن نیامده است کاملا با جملۀ فَلَا تَهِنُواْ مرتبط است و در نتیجه منظور نهی از صلحی است که از روی سستی باشد. پس قانون اسلام صلح است ولی بحث بر سر این است که گاهی اوقات افراد چون سست هستند و حال کار ندارند تن به صلح می‌دهند. اسلام می‌گوید چنین صلحی که نشانۀ تنبلی و سستی است نداشته باشد. پس آیه هیچ گاه در مقام رد صلح نیست. مذمت کردن صلحی که از روی سستی و تنبلی باشد نه تنها اشکال عقلی ندارد بلکه عقلاء نیز آن را می‌پذیرند.
به هر ترتیب کسی نمی تواند از این آیه استفاده کند که اسلام مخالف صلح است.