تردید در این موارد از طرف گوینده به خاطر شنونده است. چون علت و معلول تنها تقدم و تاخر ذاتی دارند. شبیه چنین تعابیری را در عرف خودمان فراوان داریم. گاهی اوقات چون شنونده درک بالایی ندارد دو مثال برای او می‌زنیم و می‌گوییم هرکدام را که بفهمی کافی است. در اینجا نیز خداوند می‌خواهد بگوید ایجاد قیامت برای من و زنده کردن مردگان سخت نیست و مثل چشم بر هم زدنی است که شما دارید. چطور اراده چشم بر هم زدن برای شما همان و تحقق آن که همان. پس همانگونه که شما برایتان چشم به هم زدن هیچ کاری ندارد، برای من نیز برپایی قیامت هیچ کاری ندارد. حال این مثال را معمولا می‌فهمیم ولی خداوند در کنار این مثال می‌گوید حتی اگر بتوانی بفهمی که کاری آسان‌تر از چشم بر هم زدن داریم همان را تصور کن.
پس خداوند دو مثال زده است که بشر هر کدام را که توانست تصور کند و البته مثال دوم کامل‌تر است.